O tym jak przełamałam lęk przed nurkowaniem

Nurkowanie zawsze mnie przerażało, ale jednocześnie bardzo chciałam tego spróbować. Marzyłam o podziwianiu podwodnej flory i fauny. Chciałam doświadczyć tej wolności, tego cudownego stanu jakim jest oddychanie pod wodą. Pragnęłam założyć płetwy i swobodnie pływać między ławicami ryb. Oh, jak bardzo o tym wszystkim marzyłam. Niestety lęk i przerażenie zawsze brało górę, a ja odkładałam to w nieskończoność.

Kiedy zobaczyłam, że na planie zwiedzania Benidorm jest nurkowanie, uśmiechnęłam się pod nosem. Wiedziałam, że to jest ten moment, że zrobię to teraz albo nigdy!

Woda to żywioł, którego boję się chyba najbardziej. Może dlatego nie chciałam z nim igrać i odkładałam nurkowanie w nieskończoność? Bałam się oddychania pod wodą, bałam się tej paniki w jaką mogę wpaść i sytuacji, nad którymi nie będę miała żadnej kontroli.

W głowie rodziło się milion scenariuszy, ale próbowałam je wygłuszyć. To był zły doradca, nie było w tym rozwagi i racjonalnego myślenia. Podeszłam do tego zadaniowo.

Idę tam i to robię. Kropka!

Wcisnęłam się w piankę (też uważacie, że człowiek wygląda w niej super seksownie?), wysłuchałam dokładnie instrukcji i zadałam mnóstwo pytań instruktorowi. Cała nasza grupa była bardzo wyluzowana (sporo osób nurkowało już wcześniej) więc czułam się swobodnie. Wiedziałam, że zejdziemy na 6-8 metrów, ta głębokość mnie nie przerażała, miałam poczucie, że w razie czego dam radę wydostać się na powierzchnię.

Na buzi uśmiech, ale w środku miałam kłębek nerwów, stresu i przerażenia 🙂

Kiedy instruktor założył mi cały sprzęt (nie miałam pojęcia, że to wszystko tyyyle waży!), zdałam sobie sprawę, że właśnie stawiam czoła jednemu ze swoich największych lęków. Byłam podekscytowana i przerażona zarazem. Dziwne, ale cudowne uczucie.

Zanurzałam się kilkukrotnie. Na początku nie mogłam uregulować oddechu co sprawiło, że trochę panikowałam. Po kilku minutach to ogarnęłam i mogłam zanurzyć się głębiej.   Cały czas kontrolowałam trzy rzeczy. To by ciśnienie w uszach było wyrównane, by pozbyć się wody, która wpłynęła mi pod maskę i wody, która dostała się do automatu oddechowego. To proste czynności, których wykonanie sprawiało, że nurkowanie było prawdziwą przyjemnością.

Umówmy się, podwodny świat Benidorm nie jest jakiś spektakularny, ale dla mnie to nie miało znaczenia. Potraktowałam to nurkowanie jak lekcję. Prawda jest taka, że na początku byłam skupiona głównie na sobie. Musiałam zobaczyć jak na nurkowanie reaguje moje ciało i psychika oraz nauczyć się kontrolować trzy rzeczy, o których pisałam w powyższym akapicie. Jak juz to ogarnęłam mogłam się rozejrzeć i dostrzec całą florę i faunę.

Zrobiłam to i wiecie co? Jestem z siebie cholernie dumna. To był jeden z największych lęków w moim życiu. Pokonałam go!

Zakochałam się w nurkowaniu i nie mogę się doczekać kiedy znowu zejdę pod wodę. Tym razem w jakimś rajskim miejscu z rafą koralową i kolorowymi rybkami. Wtedy będę już mogła w 100% skupić się na podziwianiu, bo aspekty techniczne będę miała opanowane.

Kochani, jakie lęki w swoim życiu przełamaliście? Macie za sobą takie sukcesy? Z czego jesteście najbardziej dumni?!