Żelazko Philips Perfect Care test + konkurs

Największą katastrofę? To była najboleśniejsza katastrofa ;/
Podczas prasowania żelazko mi spadło iiii…chciałam je przytrzymać nogą (naturalny odruch człowieka) skończyło się paskudnym oparzeniem (w kształcie żelazka) i dziurą w dywanie od żelazka…od tego czasu jak nie muszę to mama prasuje a jak ja prasuję to najchętniej na kocu na podłodze żeby żelazko nie mogło spaść…;/

W dawnych czasach ( jak to mówi moje 9-letnie dziecię)z rana w dniu pisemnej matury z polskiego zauważyłam zagniecenie na spódniczce. Szybka akcja, żelazko w ruch, para ledwie buch…. i nic. Chyba moc za mała? Większa moc, para znów ledwie buch…oooojjjj…….wypalona dziura. Płacz, bo to jedyna czarna spódniczka. Pytanie: czarne spodnie czy czerwona spódniczka? W spodniach na maturę? NIE. Na dzień dobry reprymenda od wychowawcy – czerwona szmatka? zwariowałaś. Najważniejsze, że matura zdana na 5. Prasując żelazkiem Philips Azur GC 4870 na pewno nie musiałabym przezywać dodatkowego stresu związanego z maturą.

pozdrawiam,
Ewa

[email protected]

Hej! Gdy tylko widzę słowo ŻELAZKO od razu przypomina mi się moja bardzo nieudana próba zaimponowania rodzicom.
Moja ciocia, która jednocześnie mieszka obok organizowała kolację. W domu rodzice ciągle narzekają, że wystarczy abym się do czegoś dotknęła, a od razu to niszczę. Oczywiście uważam, że to totalne kłamstwo, to przedmioty, których używam są trefne 😉 Tak więc, by zaimponować domownikom postanowiłam pomóc cioci. Wszystko szło wspaniale, pięknie udekorowany stół, przyprawione potrawy, zapach pieczonego ciasta rozchodził się po mieszkaniu. Ostatnim moim zadaniem miało być wyprasowanie nowo zakupionego obrusu. Ciocia chwaliła się jaki jest wspaniały i nie omieszkała wspomnieć o jego dość sporej wartości. Szybko zabrałam się za prasowanie. Rozłożyłam obrus na desce do prasowania, włączyłam żelazko, ustawiłam na największą temperaturę, aby nie zostawić ani jednego zagniecenia. Gdy tylko przyłożyłam żelazko do tkaniny poczułam zapach spalenizny. Widok był niesamowity. Obrus nie spalił się, ale stopił. Z wonią spalonego obrusa rosło moje zdenerwowanie. Ciocia wpadła w szał, rodzice utwierdzili się w przekonaniu, że w moich rękach dosłownie wszystko się pali. ALE TO PRZECIEŻ WINA TEGO ŻELAZKA!
Pozdrawiam serdecznie,
Dominika 😉

Zelazko kosmiczne 🙂 udanej zabawy przy prasowaniu 😉

Zostałam poproszona o bycie świadkiem na ślubie siostry. Wszystko układało się fantastyczniej. Suknia ze snów, zwiewny tiulowy welon oczekiwały w TYM dniu na pannę młodą. Ja ubrałam się w jedwabną sukienkę w formie kimona malowaną w kolorowe kwiaty. Jako główna pomocniczka zostałam poproszona o lekkie rozprasowanie welonu, któremu chyba udzieliło się zdenerwowanie i lekko się pogniótł. Chwyciłam żelazko przyłożyłam do materiału…. poczułam lekki zapach spalenizny i faktem stał się koszmarny sen. Biel przybrała koloru rdzawej pomarańczy. Reakcja panny młodej była do przewidzenia… Na szczęście w ruch poszły nożyczki, spinki i trochę wyobraźni i powstał przepiękny subtelny, krótki welon. Ale cóż, gdybym użyła żelazka Philips Perfect Care pewnie nie musiałabym słuchać tej historii na każdym spotkaniu i czerwienić się ze wstydu:)

Takich katastrof było co najmniej kilka. Zazwyczaj ubolewam,ze nie mogę doprasować moich ukochanych rzeczy, więc oddaje je do pralni, aby były porzadnie wyprasowane.
Moja ukochana sukienka Simple, w której ostatnio obskakuję imprezy (musi być wielokrotnie wykorzystana bo ją uwielbiam i aby cena się zwróciła, więc będę ja jeszcze piłować;P). Niestety moje żelasko nie daje rady na tą wygniecioną pupę:(
Przypomniała mi się jeszcze historia swieżo zakupionej bluzeczki, którą postanowiłam „odprasować”, a skonczyło się na wielkiej dziurze na plecach haha. Teraz to śmieszne, ale wtedy nie zostawiłam na moim żelasku suchej nitki:)
Marzę o porządnym żelasku, które spełni moje oczekiwania oraz zaoszczędzi czas i pieniądze na oddawaniu ubrań do „prasowalni”!

jeja,ale popełniłam żenujący błąd hihi,ale wstyd, jak to sie stało?;P;P;P Oczywiście ŻELAZKO, a nie żelasko. Co za gafa,co za wstyd, jakos fonetycznie zapisałam chyba:(:(:(:(

Zamiast wody,przez przypadek nalałam do żelazka „sprajta” . Powstał karmel, który zostawił po sobie ślady na ubraniach. Żelazko nadawało się tylko do kosza…

Moja największa katastrofa to spalenie ulubionej sukienki mojej siostry…Z pewnością gdybym miała żelazko Philips uniknęłabym wydania tej stówy (trochę słodyczy, trochę wina i dużo więcej makaronu), którą musiałam wydać na załagodzenie konfliktu siostrzanego…

mail- [email protected]

Nie zapomnę tego do końca życia! Szykowałam się na studniówkę, właśnie koleżanka skończyła robić makijaż, kiedy zadzwoniła mama że spaliła moją studniówkową kieckę! Od razu przed oczami miałam wielką dziurę na środku, która kwalifikuje sukienkę tylko do kosza, a mi zostaje siedzenie w domu, płacz i zgrzytanie zębów. Łzy to było jedyne na co miałam ochotę ale dzielnie powstrzymywałam chlipanie podczas drogi do domu, aby ocalić makijaż. Jednak miałam w sobie resztki nadziei… I słusznie, bo kiedy już dojechałam, na miejscu była ciocia, specjalistka od szycia i przerabiania. Okazało się że wypalona dziura jest na dole z tyłu, udało się zrobić jakieś upięcie i nic nie było widać:) oczywiście na studniówce bawiłam się świetnie, aż naderwałam sukienkę w paru miejscach, ale drapowanie wykonane przez ciocię do końca się trzymało:)

Mi też się kilka razy w życiu zdarzyło coś lekko przypalić, zawsze jednak rzeczy były do odratowania, poza jednym tragicznym przypadkiem, kiedy to przypaliłam koszulkę polo która była częścią mojego „mundurku” do pracy 🙁 Na nieszczęście nie dostałam nowej, ale na szczęście przypaliłam rękaw i dało się go dosztukować z dolnej części koszulki, chociaż ta straciła trochę na długości 😉

Moja największa katastrofa związana z prasowaniem a raczej wypaleniem dziury przydarzyła się całkiem nie dawno. W związku z ukończonymi studiami rozpoczęłam intensywne poszukiwania pracy i w tym celu zainwestowałam w zestaw mający robić dodatkowe wrażenie na rozmowie kwalifikacyjnej. Pierwsza rozmowa i praca o jakiej marzyłam. Koszula musiała być porządnie wyprasowana. Pierwsze zetknięcie żelazka z koszula i katastrofa…mój żmudnie przygotowywany makijaż rozpłynął się od płaczu, ponieważ do spódnicy musiałam dobrać inna koszulę, która już tak ładnie nie wyglądała. Moja pewność siebie spadła i pracy nie dostałam bo przecież liczy się pierwsze wrażenie.

Gdybym miała żelazko PHILIPS dostałabym moją wymarzoną pracę:)

Największa katastrofa?
Kilka minut przed wyjazdem na wesele stwierdziłam, że moja sukienka ma nie ładne zagniecenie. To raz ciach chciałam uprasować, bo wszyscy szybko zaraz się spóźnimy. No i stało się w żelazku złe ustawienia i przez to mega dziura w sukience.Wielka rozpacz.Straty:
-spóźnienie się na ślub
-nowa sukienka do wyrzucenia
Ale cudowne wesele pomogło mi zapomnieć o tej nieszczęsnej wpadce:)

Obudziłam się tamtego poranka wniebowzięta i bardzo szczęśliwa.Tak
strasznie długo czekałam na ten dzień,tyle spraw trzeba było
pozałatwiać przed,tyle przygotowań.A przede wszystkim-tyle radości,że
w końcu stanę obok Niego i wypowiem to magiczne”TAK”.Majowe słońce
zaglądało przez okno,mrugało wesoło i cieszyło się razem ze
mną.Pomyślałam,że jeszcze raz przymierzę ślubną suknię i
welon,miałam wyglądać jak księżniczka:)Założyłam suknię i welon z
tiulu-pięknie:)Zaczęłam obracać się przed lustrem i…hmmm zagięcia
na przodzie sukni.Niewiele myśląc nagrzałam swoje”niezawodne”żelazko do
wymaganej temperatury,wzięłam się delikatnie za prasowanie
i…wielka,brązowa,żelazkowa plama!Na samym przodzie sukni ślubnej w
której miałam wyglądać jak księżniczka pojawiła się na 6 godzin
przed ślubem.Katastrofa stulecia,bo to ani nie dało się zamaskować,za
plamą na sukni pojawił się rozmazany od łez makijaż(łzy
szczęścia-chociaż tyle:)).Nigdy nie zapomnę swojego zawodu.I jestem
pewna że gdybym tylko wtedy miała Perfect Care…

Będąc jeszcze podlotkiem w szkole średniej szykowałam się na rozpoczęcie roku szkolnego. Miałam założyć piękną, białą, batystową koszulę, która tym bardziej była dla mnie ważna, ponieważ uszyła ją dla mnie moja Mama… Rozgrzałam żelazko i zabrałam się do prasowania – niestety nie zauważyłam, że stopa żelazka była mocno przybrudzona (później okazało się, że ktoś prasował nim jakieś sztuczne włókno typu poliester w zbyt wysokiej temperaturze, ów się stopił i pobrudził żelazko). Efekt był taki, że moja piękna, śnieżnobiała bluzka o nieocenionej wartości sentymentalnej została bezpowrotnie zniszczona, a ja zapłakana poszłam na rozpoczęcie roku w białym t-shircie pod marynarką. I wszyscy myśleli, że tak rozpaczam z powodu powrotu do szkoły 🙂

[email protected]
Mieliśmy iść rodzinnie na ślub o 13 i wczesniej tata poprosił mnie o wyprasowanie koszuli, a że w tym samy czasie robiłam makeup bo zostało nam dosłownie parenaście minut więc się zgapiłam i na plecach koszuli była jedna wielka dziura…. tragedia! z tym zelazkiem po tak krotkim czaise by się to nie stało. Tata poszedł w zapiętej marynarce do kosciola a zaraz po slubie do sklepu po nowa koszulę. 🙂

Nie jestem pewna, czy mam jeszcze dodatkowo podać adres mejlowy? [email protected]

31.12.2006 rok

Szykowałam się na imprezę sylwestrową. Szukałam biżuterii w szufladzie mamy i nie chcący popchnęłam świecznik, w którym w środku był tea light. Płomień zgasł w trakcie lotu w kierunku podłogi, jednak steryna tak szybko nie zasycha:) Na nowym, ekologicznym dywanie bez włosia pojawiła się 'cudowna’ plama wosku. Włączyłam żelazko, wyciągnęłam papier śniadaniowy i chciałam skorzystać z babcinej metody, prasowania przez pergamin usunąć ten tłuszcz. Jednak żelazko miało już swoje lata… Zamiast choćby lekkiej minimalizacji plamy, zrobiła się ona większa i brunatna;) W takiej postaci to zostawiłam, zawołałam siostrę (na szczęście rodziców nie było w domu) przestawiłyśmy dywan z plamą pod fotel. Dość długo udało się to ukrywać, jednak wszystko ma swoje granice:)
Gdybym miała żelazko parowe Philips Azur GC 4870 pewnie temperatura prasowania przez pergamin nie byłaby tak wysoka i ekologiczny dywan leżał by dalej na podłodze w pokoju rodziców;)

Wieczór zapowiadał się idealnie!
Piękne buty, biżuteria i ONA – sukienka jak z marzeń (i to dosłownie, bo sama ją zaprojektowałam i zleciłam znajomej krawcowej uszycie;)- już czekały!

W końcu Studniówkę ma się TYLKO raz!

W ostatniej chwili postanowiłam jeszcze raz odprasować sukienkę. I niestety doszło do KATASTROFY! Pięknie zdobiona góra sukni uległa zniszczeniu 🙁 W miejsce misternych zdobień pojawiła się WIELKA, OGROMNA, POTWORNA DZIURA!!!!!!

AAAAAAA!!!

Na Bal Studniówkowy niestety musiałam założyć jakąś inną, wygrzebaną z szafy suknię 🙁 Od tej pory pogniewałam się z żelazkiem.

Gdybym tylko miała wtedy Philips Azur GC 4870….

„Żeby wam nie było smutno, że ja dostałam żelazko, a wy nie” mnie jest tylko smutno że uwielbiasz się tak przechwalać i że jesteś taka głupia. a blog już w niczym nie przypomina bloga modowego, sprzedałaś się po prostu.

Kocham prasować i wiem, że dobre żelazko to podstawa 🙂 Nie zawsze żelazka, którymi prasowałam spełniały moje oczekiwania ;/ Będąc jeszcze w podstawówce pojechałam na szkolna wycieczkę tzw. zieloną szkołę, moje ubrania wygniotły się w czasie podróży, więc trzeba było się nimi odpowiednio zająć.. Pożyczyłam od pani w Pensjonacie żelazko, które było przypalone 🙁 właśnie dzięki niemu straciłam ulubioną spódnicę. Żelazko zostawiło brązowe plamy na samym środku mojej spódniczki… do dzisiaj nie mogę tego przeżyć..

Wieczór zapowiadał się idealnie!
Piękne buty, biżuteria i ONA – sukienka jak z marzeń (i to dosłownie, bo sama ją zaprojektowałam i zleciłam znajomej krawcowej uszycie;)- już czekały!

W końcu Studniówkę ma się TYLKO raz!

W ostatniej chwili postanowiłam jeszcze raz odprasować sukienkę. I niestety doszło do KATASTROFY! Pięknie zdobiona góra sukni uległa zniszczeniu 🙁 W miejsce misternych zdobień pojawiła się WIELKA, OGROMNA, POTWORNA DZIURA!!!!!!

AAAAAAA!!!

Na Bal Studniówkowy niestety musiałam założyć jakąś inną, wygrzebaną z szafy suknię 🙁 Od tej pory pogniewałam się z żelazkiem.

Gdybym tylko miała wtedy żelazko Philips Azur GC 4870….

eh zapomniałam o mailu wcześniej

[email protected]

Moja mama kupiła sobie piekną, delikatną koszulę z koronką w kolorze ecru, miała się w niej wybrać na komunię , więc w niedziele rano widząc jak ja prasuje swoje rzeczy poprosiła mnie żebym również wyprasowała jej koszulę a ja oczywiście prasując i oglądając TV byłam tak rozproszona że nie zmieniłam temperatury… przejechałam żelazkiem po koszuli i patrze a tu coś nie tak z materiałem więc poprawiłam 2 raz… jak zobaczyłam bluzkę po 2 przeciągnięciu to nie wiedziałam co mam zrobić… okazało się że zbyt wysoka temp. wypaliła dziurki… Stałam nad tą bluzką i płakałam bo nie wiedziałam jak jej to powiedzieć, mama kupiła ja specjalnie na tę okazję i do tego czasu nie zakładała a do wyjścia były niecałe 2godz… Teraz prasuje swoje rzeczy wyłącznie sama, ja już wolę ich nie 'przegrzewać’ 🙂

Pewnego słonecznej soboty zabralam sie za prasowanie sterty moich ubrań.Juz prawie konczylam prasowanie gdy sobie przypomnialam,ze wstawilam ziemniaki na obiad.Wiec pobieglam do kuchni,zabralam sie za te ziemniaki.Trochę to trwało zanim zrobiłam to co trzeba w kuchni,gdy nagle poczułam dym.Przypomnialam sobie,ze postawilam żelazko w pozycji poziomej.Gdy weszlam do pokoju zastalam straszny widok,wielka chmura dymu i małe płomieniach ognia.Pobieglam bardzo szybko do łazienki,bo wiaderko nalalam wody,i dalej do pokoju starać sie ugasić ten pożar.Po kilku minutach walki z żywiołem udało mi sie go opanować.Ale żelazko nie nadawało sie juz do niczego,tak samo jak deska do prasowania oraz bluzka mojego ukochanego.
Gdybym miała żelazko Phillipsa na pewno bym na nie bardziej uważała,i uratowało by mnie z takiej sytuacji.
Chciałbym pokazać je swoim znajomym,zeby byli rownież nim zachwyceni.

Pewnego dnia, w poniedziałkowy poranek
Pomyślałam sobie dziś w przedszkolu
„Chce być jak zimowy bałwanek
Mama sobie smacznie śpi i chrapie
A ja sobie poszukam białego wdzianka w jej szafie”
Dużo czasu nie potrzebowałam
znalazłam piękną sukienkę w którą się przebrałam
Byłam małym dzieciakiem rzecz jasna
Więc do szczęścia i piękności potrzebowałam żelazka
Żelazko znalezione, deski szukać nie będę
Dodatkowych kłopotów się pozbędę
Akcja prasowanie na śniadanie rozpoczęta
Prasuje na sobie sukienkę, prasuje.. już jestem nadęta
Bo prasować to żelazko nie chce i plany mi krzyżuje
A za wybieg mody w takim stroju dostane od dziewczyn dwóje
Rzecz cała trwała tak długo ze aż mama wstała
Zobaczyła co się dzieje i osłupiała
Powiedziała mi wtedy ze niezła jestem modnisia
Lecz gospodyni nieco gorsza, bo żelazko się podłącza i to nie do MISIA!

Moja najgorsza przygoda z żelazkiem miała miejsce w ubiegłym roku kiedy szykowałam się do mojego występu na koncercie noworocznym. Wielka gala,doborowe towarzystwo,w skrócie „ę” „ą” i koreczki z kawiorem 🙂 Na ten dzień uszyłam piękną kobaltowa suknię,która miała być doskonałym dopełnieniem mego występu,która niestety podczas podroży,niezmiernie się wygniotła. W hotelu gdzie mieszkałam,dostałam żelazko,które na pierwszy rzut oka wyglądało OK,toteż ostrożnie zaczęłam doprowadzanie mojej sukni do nienagannego stanu. Początkowo wszystko szło jak z płatka,do czasu kiedy już właściwie kończąc wzięłam się za przód sukni… Wystarczyły może 2 sekundy,aby wypalić okazałą dziurę zaraz przy pasie. Jakimś cudem żelazko maksymalnie się rozgrzało,mimo tego,że temperatura cały czas była ustawiona na średnią.Dopiero później dowiedziałam się od kobiety z portierni,że dzieje się tak z tym przyrządem wtedy,kiedy baaardzo długo jest ono włączone. Coż mogę więcej powiedzieć? Z pomocą przyszedł mój mąż,który dowiózł mi inna kreację,ale ogromna złość towarzyszyła mi do końca tego dnia. Suknia powędrowała znów do krawcowej,a ja mam nauczkę na przyszłość,aby zabierać ze sobą własne żelazko,co by na przyszłość mieć pretensję tylko do siebie.

Nigdy nie zapomnę swojej katastrofy związanej z prasowaniem. Kupiłam sobie wymarzoną sukienkę z włoskiego sklepu na wesele przyjaciółki. Intensywny żółty kolor, świetny krój-sukienka marzenie. W dniu wesela wstałam wcześnie rano, wiadomo fryzjer, makijaż no i przygotowanie rzeczy na tą uroczystość. Wyjęłam deskę, rozgrzałam żelazko i wzięłam się za prasowanie mojej ślicznej sukienki, która była na dodatek jeszcze z metką. Sukienka pod wpływem prasowania zaczęła płowieć i nagle z intensywnego żółtego koloru był blaaady, spłowiały. Nie dość tego, żelazko zaczęło zostawiać plamy na sukience, co po prostu wyglądało okropnie, mimo, że temp. była odpowiednia. Przerażona tym co zobaczyłam wrzuciłam sukienkę pod strumień wody by to wszystko zmyć. Okazało się, że pod tymi plamkami kryły się małe dziurki:(. Byłam przerażona, moja sukienka nadawała się do wyrzucenia, a ja straciłam jakąkolwiek wizję na inny image podczas wesela. Wiem to, że gdybym miała takie żelazko Philips ta sytuacja nie miałaby miejsca. Na pewno prasowanie stałoby się przyjemnością i byłoby w pełni bezstresowe. Płytka w zwykłych żelazkach się przepala szybko, co później widać na prasowanych rzeczach. Zacieki w rdzawych kolorach zwłaszcza na jasnych rzeczach. Chciałabym aby mój stres minął, bo teraz za każdym razem kiedy prasuję sukienki drżę o to by żelazko mi jej nie zniszczyło. Tak być nie może!!!:))

W związku z nadchodzącym, tegorocznym latem postanowiłam zrobić małą rewolucję w mojej szafie. Moje ciuchy były jakieś szare i bez wyrazu. Niestety, jak na dorabiającą się młodą, zdolną dziewczynę przystało, w moim portfelu brakowało gotówki na takie rarytasy:) Postanowiłam zatem zrobić małą selekcję, podzieliłam swoje wszystkie ciuchy na te w których chodzę, na te które jeszcze może kiedyś założę i oczywiście na te które są mi zbędne. Przygotowałam pełną dokumentację zdjęciową, opisy dotyczące tkanin i rzeczy zbędne wystawiłam na aukcję. Z pieniędzy, które miałam odzyskać z ich sprzedaży miałam zrewolucjonizować moją szafę i uzupełnić letnią kolekcję (no może choć trochę ją odświeżyć:P)Rzeczy cieszyły się dość dobrym zainteresowaniem. Wśród nich była piękna bluzeczka, czarna, d znanej marki więc ceną za którą udało mi się ją sprzedać była naprawdę zadowalająca. Przed zapakowaniem jej do wysyłki postanowiłam bluzkę wyprasować i reszty chyba się domyślacie:) Bluzka nie trafiła do kupującego z czego oczywiście musiałam się długo tłumaczyć,a pieniążki musiałam oddać. Mimo tego plan wykonałam – szafa na ten rok dała radę:)

Nie wiem czy to się zakwalifikuję, ale: Jak byłam jeszcze małym kurduplem, lubiłam siedzieć długo w wannie, aż miałam paluszki pomarszczone od wody. Któregoś dnia wpadłam na pomysł, że te rączki sobie wyprasuje. Jak pomyślałam, tak zrobiłam. To dziś mam pamiątkę na lewej dłoni, która mi przypomina o mojej młodzieńczej głupocie. W razie wątpliwości mogę przesłać zdjęcie 🙂
Pozdrawiam
marta

Było to dość dawno bo szłam do komunii moja parafia jako jedyna spośród innych parafii wyraziła zgodę na sukienki, reszta musiała mieć alby. Była to okazja, żebym mogła mieć suknię szytą specjalnie według mojego widzimisię i dla mnie jako wtedy małej dziewczynki było to coś przewspaniałego. Tak też było, miałam bajkową sukienkę, którą lubiłam często przymierzać jak to każda dziewczynka zrobiłaby na moim miejscu. Częste przymierzanie mimo, że starałam się jej nie wygnieść, mama zawsze zwracała mi na to uwagę to się gniotła. Dzień przed uroczystością chciałam zaprezentować swoją kreację swoim gościom pod nieobecność mamy. Wtedy nie wiedziałam, że jest prosto z pralni i została pięknie wyprasowana. Więc mama musiała ją po moim ubraniu wyprasować już ręcznie, miałam poczucie winy, że narobiłam dodatkowej pracy mamie i chciałam jej pomóc. Szczęście w nieszczęściu zaczęłam od dołu i na atłasie pojawił się dość spory ślad żelazka. Dla mnie, jako wtedy dla dziecka była to rozpacz, tragedia do dzisiaj pamiętam jak moja wymarzona suknia uległa zniszczeniu, mama krzyczała i spanikowała, że nie będę miała w czym iść. Całe szczęście dało zatuszować się to zniszczenie. Ciocia szybko zareagowała i delikatnie skróciła suknię i naszyła dość szeroką koronkę, która natychmiast kupiła w pasmanterii. Całe szczęście mogłam wystąpić w sukni i dzięki tej koronce zyskała dodatkowy urok, ale od tamtego czasu bałam się prasować. Jako dziecko przeżyłam coś strasznego. Do tej pory prasuję tylko rzeczy, które raczej nie powinny się zniszczyć podczas prasowania, resztę daję do prasowania mamie bo później jeszcze kilka innych rzeczy przypaliłam jak np. koszulę, czy pojawiały się taki jakby smugi, nie wiem jak to nazwać na czarnych rzeczach. Za rok idę do szkoły średniej na stancję, będę musiała prasować sama bo mama będzie bardzo daleko, aż przeraża mnie myśl, że zwykłym żelazkiem będę mogła zniszczyć coś z delikatnego materiału, koszulę czy inną rzecz, a to żelazko z pewnością pozbyłoby się moich obaw.

w dzień ślubu, bylam druhną mojej siostry. Pojechała ona do fryziera, spoźniła się… wszystko szybko szybko, ktoś musił wyprasować jej welon, zamieszanie, szym i bach, welon spalony, calutki, tylko zelazko odbite na nim. siostra poszla do slubu bez welonu, mam nadzieje, że u mnie nie będzie takiego przypadku ! a ślub niedlugo;)

Wyobraźcie sobie płacz (o nie, to był ryk!) 5-letniej dziewczynki, która właśnie wypaliła w wykładzinie dywanowej wielką dziurę dziwnie przypominającą ślad po żelazku 😉 I strach w oczach prababci, ktora pod nieobecność rodziców pozwoliła jej bawić się żelazkiem – dokładnie wyprasować ubranka dla lalek – po czym zawołała dziewczynkę na obiad i obie zapomniały o włączyonym, pozostawionym na dywanie żelazku…

Ja w ryk, babcia mówi „olaboga” – obie boimy się mojej mamy. Do domu wraca tata. My obie w ryk, zeby nie krzyczał, zeby się nie złościl, że dziecko nie chciało, a babcia nie pomyślała…

Z teog wszystkiego biedny fader tak się sam wystraszył, co to będzie, gdy mama wroci z pracy, że postanowił zostać wspólnikiem naszej zbrodni. Wyciął prostokąt wielkości dziury po żelazku z wykładziny i w to miejsce włożył identycznych rozmiarów fragment, który wyciął spod łóżka (żeby nikt nie widział). Łatkę delikatnie przybił gwózdkami.

Akceptując operację postanowiliśmy, ze mamie nic nie powiemy, bo łatka jest ładnie zrobiona i właściwie niczego nie widac. O ubodzy w duchu i na wzroku! Mama wchodzi do domu, idzie do pokoju się przebrać i peirwsze co widzi, to ta nieszczęsna łatka na dywanie!

No i co ja mogłam w tej sytuacji zrobić? No pewnie, że się rozryczałam 😀 Tata z kolei zaczął mnie tłumaczyc z takim zacięciem, że mama patrząc na ten cały cyrk roześmiała się tak bardzo, ze o mały włos nie pękła ze śmiechu. Do dziś, choć minęło już 25 lat od pamiętnej „akcji łatka” wspominamy ją z rozbawieniem.

Ilona

Ps. Niestety dla dywanu łaksi nie było – mama zarządziła, że trzeba wymienić na nowy. No i co Panie zrobisz…. ;))))

Jestem tegoroczną maturzystką. Niedawno miałam osiemnastkę. To chyba oczywiste, że na swojej imprezie urodzinowej chciałam wyglądać zabójczo ! Jestem z przeciętnej rodziny, rodzice nie podają mi wszystkiego na tacy – na niektóre swoje potrzeby muszę sobie sama zapracować. Tak właśnie było z wymarzoną , piękną , czerwoną sukienką firmy SPACE która idealnie nadawała się na moją imprezę. Oszczędzałam całe wakacje, by ją kupić ! Ale jak na złość dzień przed imprezą musiałam przypalić moją ukochaną sukienkę, za którą zapłaciłam prawie 700 zł felernym żelazkiem ! Nie dało jej się uratować !!! Nawet nie wyobrażasz sobie co czułam! Na moją osiemnastkę założyłam starą sukienkę, inne dziewczyny kompletnie mnie przyćmiły swoimi kreacjami !! Byłam załamana! Najgorsze jest to, że mama wciąż odwleka kupno nowego żelazka , a obecnego boję się używać, żeby znów czegoś nie zniszczyć.

Żelazko, które można wygrać jest naprawdę świetne, wiem, bo sama je mam w domu. Zwyciężczyni na pewno będzie zadowolona 🙂

A ja mam pytanie odnośnie konkursu Anielska stylizacja :(:(:( Kiedy będą wyniki?

Pozdrawiam

Bardzo spieszyło mi się do wyjścia. Był to ważny dzień, a ulubiona bluzka wymagała wyprasowania. Chcąc zaoszczędzić czas postanowiłam nie wyciągać deski do prasowania, tylko wyprasować bluzkę na dywanie. Pośpiech sprawił, że w trakcie prasowania postawiłam żelazko na dywanie nie w pionie, a w poziomie! Na moje nieszczęście pozostał na dywanie wielki ślad. Nie mysląc zbyt długo postanowiłam dywan przełożyć o 180 stopni tak by ślad zasłoniły nogi krzeseł. Dumna z siebie i swojej błyskotliwości spóźniona popędziłam na spotkanie. Niestety po powrocie okazało się, że pomysł nie był najlepszy, bo rodzice od razu zauważyli co się stało. Na szczęście obeszło się bez wielkiej awantury, ale od tej pory prasuję tylko na desce i stawiam żelazko jak należy.

mój mail: [email protected]

Moja najgorsza przygoda z żelazkiem wydarzyła się 8 lat temu, kiedy chodziłam do gimnazjum. O 5:00 rano był wyjazd na wycieczkę. Nocowałam u koleżanki, gdyż jej tata miał nas zawieść do autobusu. Musiałam wstać przed 4:00, byłam zaspana, ale wpadłam na genialny pomysł 😀 Postanowiłam wyprasować swoje ulubione, nowe jeansy! Prasowanie nie było wtedy moją mocną stroną:( Przez chwilę nieuwagi, żelazko za długo trzymałam na spodniach i cóż… widzę brązowy odcisk w kształcie żelazka! Byłam w obcym domu, z jedną parą spodni:( Nie miałam wyjścia MUSIAŁAM założyć spodnie z pięknym rzucającym się w oczy „żelazkowym” wzorem. Dodam, że znajdował się na prawym udzie, tuż pod kieszenią:) Miałam nadzieję, że może nikt nie zauważy…jasne, byłam w centrum zainteresowania, każdy chciał to zobaczyć :)Ile to ja się nasłuchałam…ale jak ty to zrobiłaś?, wygląda to extra!:D Nabrałam dystansu do siebie, chodziłam potem w tych spodniach, bo szkoda było mi ich wyrzucić, ale też dlatego, że tak naprawdę wyróżniałam się z tym wzorem i wielu osobom się podobał. Gdy minęło trochę czasu, za namową znajomych dorobiłam odcisk na drugiej stronie spodni- żeby było w miarę symetrycznie:) Jednak od tamtej pory z żelazkiem obchodzę się bardzo ostrożnie (i nigdy nie pożyczam od kogoś żelazka:D). Dziś już nie jestem w gimnazjum i chyba nie miałabym odwagi na noszenie tak ekstrawaganckich spodni:D

Witam serdecznie 🙂

Dużooooo tu tych opwieści o przypalonych sukienkach, o spadającym żelazku 😀 ale takiej jak moja jeszcze nie było hahaha 🙂

Jestem maniaczką dobrze wyprasowanych rzeczy, no taka ze mnie perfekcjonistka 😀
Nawet gdy wyjeżdzam na wczasy żeby poleniuchowac, to w walizce zawsze oprócz kremu z filtrem laduje moja osobista maszyna prasujaca, czyli pan żelazko 😀

I tak 2 lata temu, kiedy lecieliśmy do pieknej Espanii na wczasy zabrałam pana żelazko, żeby pięknie każdego dnia prasować nasze wakacyjne odzienie 🙂

I pewnego wieczoru wracając do pokoju nalałam sobie w hotelowym barze do szklanki Sprite, a do drugiej zwykła wode mineralna 🙂
I rano dnia nastepnego wzielam się sumiennie do prasowania 🙂
Zanim rozpoczelam prasowanko chwycilam za pierwsza szklanke z brzegu żeby uzupelnic plyny w zelazku 😀 Zupelnie zapomnialam, że w jednej był Sprite hahaha 🙂

Po minucie żelazko zaczeło buchać, prychać, skakać, dookola roznosil się taki dziwny slodko-spalony zapach 😀
Ja byłam przerażona, bo do głowy by mi nie przyszło, że to moja wina… 😀
A ja nieswiadoma tego, co zrobiłam rzeklam do swego faceta: Kurde chyba żelazko się nam psuje 😀 😀 😀
Po paru minutach z żelazka saczyl się brązowo-żołty plyn i o dalszym prasowaniu nie było mowy 😀 😀 😀
Zabiłam żelazko 😀 pojac go Spritem hahaha 😀

Potem jak kupowaliśmy nowe, to moj facet rzekl, ale pamietaj:zadnej coli, zadnego Sprite, zadnej Fanty..tylko woda do żelazka, tylko woda!!! Kochanie hahahah 😀

Z Philipsem pewnie by się, to nie zdarzyło, bo pewnie ow żelazko łyknęlo by sprite i jeszcze o druga szklanke poprosiło hahah 😀

pozdrawiam

j.

Moja największa „żelazkowa katastrofa”? Hm… Mam 15 lat i raz w życiu prasowałam i niestety to prasowanie było wielkim błędem:)

Było to jakieś pięć lat temu, niedziela godzina 18. Spakowałam się do szkoły i z nudów obserwowałam mamę prasującą ubrania na poniedziałek. Robiła to tak starannie i jednocześnie z taką gracją, że nie mogłam oderwać od niej oczu:) Wiem, brzmi to dziecinnie, ale naprawdę takie sprawiała i sprawia wrażenie. Po wyprasowaniu ubrań mojej siostry i moich, mama zabrała się za prasowanie koszuli mojego taty. Była to niedawno kupiona, niezwykle elegancka, a przy tym droga koszula w kolorze delikatnego fioletu. Tata jest bardzo staranny i przy tym „oszczędny”:) dlatego zakładał ją na ważne okazje, a taka się w poniedziałek miała nadarzyć. Otóż w jego pracy organizowano bardzo ważne spotkanie i tata chciał dobrze wyglądać. Mama na chwilę poszła do pokoju, aby obejrzeć wiadomości.:) Odstawiła żelazko, a ja- jako niezwykle niegrzeczne i nieposłuszny diabełek:) musiałam wbrew wcześniejszemu zapewnieniu, że nie będę dotykać, wzięłam żelazko w moje niecne rączki i pomyślałam, że po prasuję koszulę. Jak to dziecko- chciałam przekonać jak to jest prasować ubrania:)

Poprasowałam więc koszulę taty i na chwilę położyłam poziomo żelazko. Musiałam po prostu na chwilę pójść do pokoju, do głowy mi jednak wtedy nie przyszło jakie będą z tego konsekwencje. Wróciwszy po około dwóch minutach, podniosłam żelazko i z przerażeniem (teraz się z tego śmieję, ale wierz mi wtedy, dosłownie świat mi się walił:)odkryłam, że na nowej koszuli taty jest dość spora dziura. Wpadłam w panikę, nie wiedziałam co mam robić. Tak się strasznie bałam tego co powiedzą rodzice, że nie widziałam innego wyjścia, jak tylko odwrócić koszulę na inną stronę, pobiec do pokoju, przykryć się szczelnie kocem i czekać na wyrok:)

Usłyszałam jak mama weszła do przedpokoju i zabrała się za prasowanie ostatniej rzeczy- nieszczęsnej koszuli. Z przerażeniem oczekiwałam, jakiegoś krzyku, ale nic takiego się wtedy nie wydarzyło. Mama najwidoczniej, pochłonięta rozmową z tatą, musiała nie zauważyć dziury. Dziękowałam wtedy niebiosom, bo był to jak prawdziwy cud. Moja mama była zawsze straszną pedantką i zawsze jako pierwsza zauważała dziury albo plamy i nagle taka niespodzianka…

Najgorsze było jednak przede mną:)

Tato założył tą koszulę do pracy i pewnie spalił się ze wstydu jak podczas uroczystego bankietu zdjął marynarkę i z dość potężną dziurą na plecach rozmawiał z kolegami..

No cóż, jak przyjechał do domu miałam istne piekło…Jednak wspominam to z sentymentem…:)

Na pewno jakby moja mama używała wtedy żelazka Philips Azur GC 4870 i ja nie pchałabym rączek tam gdzie nie powinnam to wtedy mój tato nie musiałby się tłumaczyć, a ja nie miałabym piekiełka:))))

Pozdrawiam

Malwina

[email protected]

A zapomnialam maila zostawic: [email protected]

J. ;D

Widzę, że wszyscy wypalają dziury w swoich ubraniach. Moje żelazko również posiada taką funkcję, jednak nigdy jeszcze z niej nie skorzystałam. 🙂
Ba! Na moje nieszczęście zna się również na modzie, ale o tym zaraz.
Uważam, że każdy szanujący siebie i swojego właściciela „miotacz pary” powinien posiadać funkcję samoczyszczenia. Z żelazkiem Philips Azur GC 4870 mogłabym zapomnieć o tej historii, która na moje nieszczęście powtórzyła się już kilkakrotnie:
Poranna godzina, nastawiam moje nieszczęsne żelazko i czekam, czekam i doczekać się nie mogę aż się nagrzeje. W końcu jest! Biorę się za bluzkę koloru beżowego. Prasuję, prasuję i prasuję. W pewnym momencie coś zachuczało, parsknęło i ucichło. Z grobową miną spojrzałam na bluzkę. Jakie było moje zdziwienie, gdy na jej pięknym obliczu pojawiła się wściekle rdzawa plama! Oj tak! Pomyślałam: „Zabiję staruszka!”, jednak musiałam się z nim przeprosić i wyprasować kolejną bluzkę, tym razem przez kawałek materiału.
Tak, tak, zgadzam się z moim żelazkiem, że rdzawy kolor jest modny w tym sezonie, ale litości! Nie chcę mieć całej szafy w tym kolorze! Z miłą chęcią oddam je komuś z modowej branży i przyjmę nowego pracownika, z którym polubimy się na długie lata! Panie Philips, zapraszam, jest Pan przyjęty na dożywotni etat!

moja „przygoda” z żelazkiem miała miejsce dość niedawno. Mianowicie 31 października. wybierałam się na imprezę halloween. pech a raczej moje lenistwo spowodowało, że wyprasowanie mojej nowej bluzki kupionej na ostatnią chwilę (dzień wcześniej)przypadło na 3 godziny przed wielkim wyjściem. Moje żelazko jest OKROPNE temperatura zmniejsza się bądź podwyższa samoczynnie, nie obchodzi go, że to ja reguluje temperature ;/
i tak było tego wieczoru zabrałam się za prasowanie mojej bluzki byłam na półmetku, gdy nie wiedzieć czemu kierując moją torpedą poczułam dziwny opór. Od razu wiedziałam co się święci automatycznie uniosłam moje żelazko a wraz z nim moją NOWĄ bluzke!! i wtedy zaniemówiłam i automatycznie zaczełam płakać. Na ramieniu była jedna wielka dziura a krawędzie tej dziury przybrały śliczny brązowo – czarny kolorek. Temperatura była tak wysoka, że przebiłam 2 warstwy materiału. Chyba nie muszę mówić jak skończyła się moja impreza halloween`owa. Nawet na nią nie poszłam, rozpłakałam się, omalże wpadłam w depresje bo bluzeczka była prześliczna, super intensywny czerwony kolor a ja nigdzie poza przymierzalnią nie miałam okazji jej założyć 🙁

tak więc od 31 października muszę biegać po moim akademiku w poszukiwaniu żelazka do pożyczenia, (jako biedna studentka 🙂 nie mogę pozwolić sobie w najbliższym czasie na zakup nowego) zawsze jest to inna osoba (wstyd non stop pożyczać żelazka) a takie żelazko skutecznie zakończyłoby moje problemy i obawy a przede wszystkim wymazałoby z pamięci ten felerny dzień.

pozdrawiam!

Największa katastrofa? Proszę bardzo 😉

Egzamin miałam, uczyłam się całą noc, rano zaglądam do szafy chcąc zabrać koszule, szukam szukam, a jej nie ma.
Godzina 9.20, egzamin na 9.40, szkoła blisko no ale nadal nie ma koszuli.
Szukam dalej, na szczęście jest! Niestety zgnieciona w kuleczkę, no tak na pewno nie wyjdę, mieszkam w akademiku, to lecę pożyczyć żelazko od kogoś bo swojego oczywiście nie posiadam.
Znalazłam, uff godzina 9.30, włączam tego czara, widać że stare, no ale ważne że jest, czekam 3 minuty, sprawdzam palcem czy się nagrzało, prawie się poparzyłam no to biorę się do roboty, przykładam żelazko do koszuli, próbuje pracować, a tu nic, podnoszę a tu fragment koszuli PRZYKLEJONY do żelazka, dziura na plecach. 5 min do egzaminu, ja bez koszuli, nic białego w szafie.
Katastrofa! W końcu, już nie wiedząc co zrobić, założyłam ta koszule dziurawą, wygniecioną jak nie wiem co, na nią żakiecik. I popędziłam na egzamin.
Zestresowana tak byłam, że jak się znalazłam na egzaminie to żakiecik zdjęłam bo gorąco było, dopiero śmiechy na całej sali uświadomiły mi co zrobiłam. To było najgorsze przeżycie jakie mnie kiedykolwiek spotkało.
Nowe żelazko przydałoby mi się na pewno. Bo już drugi raz tego samego bym nie zniosła. 😉

Wrzucam raz jeszcze bo maila nie podałam 😀
[email protected]

Widze ze wszyscy maja jakies przygody z prasowaniem:) Ja niestety(w sumie to stety) do tej pory nic takiego nie mialam. Jedynie na co moge nerzekac, to to,ze moje zelazko slabo sie nagrzewa i mam zawsze pelno zagniecen:( pozdrawiam

Owa sytuacja jest zapewne każdej kobiecie dobrze znana,
Zabieganie, pośpiech w dodatku od rana skutek był jeden katastrofa udana
Romantyczny wieczór to Iza miała w planach
Kino, kolacja impreza do rana
Jedwabna sukienka na ten dzień została wybrana
Bohaterka zaczęła walkę i starania
Sukienka musi być idealnie wyprasowana
Tak Iza myślała
Przygotować deskę, i nagrzać żelazko musiała
Para buchała, woda skwierczała
Iza poczęła swoje misterne starania
Żelazko dotyka delikatnego ubrania
Machina niszczy i roztapia tkaninę bezczelnie i to od rana
Kreacja nie do odratowania
Iza płacze i krzyczy ze złości i zdenerwowana
Okropne żelazko myśli rozczarowana.
Dzwonek do drzwi usłyszała
15 min do wyjścia Trzeba szukać innej kreacji pomyślała
Wybrała coś, co nie wymaga żmudnego prasowania.
Impreza nieudana-bohaterka zła i zdenerwowana w pamięci miała myśl ze w domu ją czeka ukochana sukienka, ale poroztapiana.
Żelazko Philips i funkcja regulacji temperatury poprawia rokowania.
Pewnie z żelazkiem Philips impreza by się udała.
Pozdrawiam,
Iza

Historia niebywała – wydawać by się mogło niemożliwa, dziwna… nie była to ulubiona sukienka, spódnica, bluzka, nie odbywało się to też przed żadnym ważnym wydarzeniem, nie zawaliło mi się też życie 🙂 Jak każdego dnia chwyciłam prosto po praniu żelazko, żeby móc się powyżywać na suchych, wymiętych rzeczach. Na pierwszy rzut poszły spodnie – i uzupełnienie wody w żelazku, co sobie uświadomiłam już po podłączeniu do prądu – że wody w nim brak. Z czystego lenistwa nie zastanawiając się nalałam wody stojącej w szklance obok. Ani przez chwilę nie zastanawiałam się, że dziwny zapach unoszący się po kilku sekundach to zapach pary z żelazka 🙂 Jak musiałam być głupia, żeby napełnić je gazowaną wodą – pomyślałam. Wyłączyłam i włączyłam ponownie. Cisza. Para bucha. Para zmienia kolor. Ciągle prasuję! Nagle stop! Co za zjawisko! Z żelazka wycieka coś gęstego! Wołam moją połówkę! Patrzę, to coś jak karmel! o nie! Woda, którą wlałam do ulubionego żelazka okazała się woda smakowa, woda truskawkowa :)Sprzętu z wiadomych przyczyn nie odratowano, musiałam się z nim pożegnać. Nic do tej pory nie zastąpiło mi tej straty. Minęły dwa miesiące, a ja wciąż pożyczam żelazko 🙂 Philips Perfect Care – dzięki temu żelazku spełni się moje marzenie o domowym niebanalnym wynalazku, z nim z pewnością przykrych przygód uniknę i niejedną panią domu jego designem urzeknę 🙂 [email protected]

Moja największa wpadka to moje pierwsze prasowanie. Jako, że zbliżał się dzień matki, a moja mama zawsze narzeka, że wszystko musi robić sama, postanowiłam wyręczyć ją w najbardziej znienawidzonej przez nią czynności,a więc prasowaniu. Przyniosłam ze strychu całą stertę świeżutkiego prania i zabrałam się do dzieła.Nie trzeba być grekiem,żeby wiedzieć,że 8 latka + zadanie którego nigdy wcześniej nie robiła równa się katastrofa. Większość rzeczy miała tyle zaprasek,że nic tylko siąść i załamać ręce. Najgorsze chyba jednak było to,że spaliłam ukochany, jedwabny szal mojej mamy,który dostała od swojej babci, a więc miał dla niej ogromną wartość.Kto w ogóle słyszał,że istnieje coś takiego jak nastawienie odpowiedniej do rodzaju tkaniny temperatury? Co do tej pory jest moją udręką,a upłyneło już wiele wody w rzece. No i jak zwykle chciałam dobrze, a wyszło nie po drodze. Dostałam swój pierwszy szlaban, ale to nic w porównaniu z miną mojej mamy. Od tamtej pory poszukuję ciągle podobnego szala, ale jak na razie nie udaje mi się go znaleźć.

Była taka śliczna. Malutkie guziczki na plecach, dół wykończony koronką. Rękawki o długości ¾. Z przodu ozdobiona różowymi kwiatuszkami. W talii miała aksamitną wstążkę. Długa do ziemi, cała biała – moja komunijna sukienka. W 1996 roku w wielu domach do prasowania używano żelazek, które wyprodukował system PRL. W moim domu też. Bardzo trwałe jak widać, lecz kompletnie nie radzące sobie z delikatnymi rzeczami, głównie z powodu konieczności długiego nagrzewania i braku możliwości nalewania wody do wytworzenia pary. Powodowały tysiące złotych strat z powodu spalonych sukienek, spódnic, koszul. Jednak w momencie, kiedy to dziwne żelazko dotknęło mojej pięknej sukienki nie myślałam o stratach finansowych, ale o zrujnowanej reputacji przed koleżankami, zaprzepaszczonych marzeniach wyglądania jak księżniczka. W rezultacie do komunii musiałam przystąpić w skróconej do kolan sukience z powodu wielkiej brązowej plamy tuż przy słodkich koronkach. Moje poobijane kolana uzupełniały ten mizerny wizerunek. Żelazko Philips Azur, gdyby tylko wtedy istniało…

Moja katastrofa związana z prasowaniem zaczyna się … już na samym początku … już sama myśl że powinnam coś uprasować jest na tyle przerażająca, że wszystko zrobię … okna umyję, poodkurzam mieszkanie, ugotuje, upiekę, a na końcu zmienię plany ubraniowe …. byle by tylko nie ruszać żelazka 🙂
Wydaje mi się, że gdybym miała takie mądre żelazko Philips Perfect Care nikt z moich znajomych nie opowiadałby w towarzystwie jak to ona nie cierpi prasować:)
serdecznie pozdrawiam i trzymam kciuki Dorota

Największą katastrofa to moja lekkomyślność. Lata temu -czego nie mogę przeboleć do dziś- wybierając się z kuzynką na dyskotekę w ostatniej chwili zauważyłam zagniecenie na czarnej bluzce, którą ledwo co wyjęłam z szafy, a którą już miałam na sobie. Chcąc przyspieszyć moment wyjścia, sięgnęłam po rozgrzaną prostownicę, którą chwilę wcześniej prostowałam włosy … W efekcie na bluzce odbił się kształt prostokątnej ceramicznej płytki, a bluzka nadawała się do śmieci (choć ze śmiechem muszę przyznać że wyszłam w niej tamtego wieczora).
Czytając post konkursowy myślę teraz sobie, że z pewnością uniknęłabym tej wpadki gdybym posiadała wówczas to konkretne żelazko, bo wyprasowałabym ją w pionie!

Ja mam wieczną katastrofę….spalone bluzki i tego typu sprawy to nic przy rachunkach za telefon jakie wydaję z związku z tym, że ZAWSZE wychodząc z domu zapomnę wyłączyć żelazko (albo tak mi się przynajmniej wydaje). Ponieważ mam nerwicę i tak sprawdzam to wcześniej milion razy wracając się od drzwi do pokoju z żelazkiem, co niestety nie pomaga.Po zamknięciu furtki rozpoczynam wysyłanie smsów do mojej Mamy żeby poszła je wyłączyć albo dzowonienie do niej w celu sprawdzenia kiedy wroci do domu i je wyłączy. Masakra jakaś.Ilość wydanych pieniądzy i awantur w domu jest taka katastrofa, że myślę, że w gdybym w ramach rekompensaty wręczyła Mamie nowe żelazko to byłoby okay, a może i ja bym pamiętała żeby je wyłączać…

……….może to żelazko sprawi radość mojej mamusi i spowoduje, że jej córeczka w końcu polubi prasowanie…………

[email protected]

Uważam, że jednym z przyjemniejszych chwil w życiu dwojga ludzi, którzy postanawiają razem zamieszkać jest okres tzw. dorabiania się wszystkiego od przysłowiowej łyżeczki i wspólnego kupowania wszystkich rzeczy do domu!
Jedną z pierwszych inwestycji w sprzęt, jakiej dokonaliśmy z moją połówką był zakup deski do prasowania i żelazka! Postanowiliśmy wybrać żelazko ze średniej półki cenowej,chcąc by posłużyło nam ono przez kilka najbliższych lat. Fajną funkcją była możliwość prasowania w pionie, co dużej ilości marynarek i koszul, jakie posiadamy jest niezwykle przydatną funkcją!
Dwa dni po udanych;-) zakupach wpadła do nas na kawę mama mojego Marcina. W związku z tym, że relacje między nami są dobre, „teściowa” czuje się swobodnie w naszym nowym gniazdku, dlatego też nie miała żadnych oporów, żeby położyć się na naszej nowej kanapie i wypróbować materac!Miło było nam usłyszeć od niej, że inwestujemy w fajne rzeczy i że cieszy się razem z nami
Mama Marcina jest szalenie elegancką i zadbaną kobietą dlatego, gdy zauważyła, że jej garsonka po leżakowaniu na naszej kanapie znacznie pomięła się z tyłu trochę się zdenerwowała. Mi oczywiście od razu zaświtało, że przecież kupiliśmy ekstra żelazko, więc rach ciach bez zbędnego zdejmowania ciuchów, przeprasuję jej wszystkie zagniecenia! Zadowolona podłączyłam żelazko do prądu, ustawiłam temperaturę odpowiednią do materiału i po chwili przystąpiłam do dzieła! Przykładam w pionowej pozycji żelazko do marynarki i w ten rozlega się krzyk „teściowej”-leje się! Z tego niesamowitego urządzenia strumieniem wylewała się woda, lejąc się po plecach mamy Marcina! Jakby było mało patrzę, a materiał w miejscu, gdzie przyłożyłam żelazko jest pofałdowana! Nogi zrobiły mi się, jak z waty i pomyślałam tylko, że teraz to dopiero będzie jazda! W tym momencie „teściowa” jak szalona zaczęła się rozbierać z mokrej garsonki i po chwili stała przed nami jedynie w majtkach, staniczku i rajstopkach;-) Zamurowało nas z Marcinem, a jednocześnie nie mogliśmy się powstrzymać od śmiechu!
„Teściowa”, jak gdyby nigdy nic spytała:”Co tak stoicie? Dajcie mi jakiś ręcznik, coś na tyłek i rozwieście do wysuszenia moją garsonkę.Przykro mi, ale tym samym będziecie musieli znosić mnie trochę dłużej, aż moje szarawary wyschną!”. Marcin popatrzył na mamę i powiedział:”Mamuś, ale marynarka nie jest tylko mokra, ale…. niestety nieco się sfałdowała;-)” Przerażeni czekaliśmy na jej reakcję! Ona znów postanowiła nas zaskoczyć i stwierdziła:” No i chwała Bogu! wreszcie bez wyrzutów będę mogła pozbyć się tego kompletu! Od początku jego ubieranie nie było mi na rękę, ale wiesz synu-nie chciałam robić przykrości tacie, który pierwszy raz sam zaryzykował i kupił mi podczas wyjazdu tą garsonkę! Dzięki dzieci-wybawiliście matkę od kłopotliwej sytuacji”!
w tym momencie wszyscy wybuchliśmy śmiechem! „Teściowa” zadowolona pojechała do domu w moich ciuchach, a my poszliśmy do sklepu z reklamacją naszego sprzętu! Okazało się, że żelazko miało kilka wad- w tym zepsuty regulator temperatury, stąd piękne fałdki na marynarce!

Sytuacja choć w tym przypadku miała dość wesoły finał, to wcale nie musiało być tak kolorowo! Tak sobie więc myślę, że żelazko Philips Perfect Care dzięki temu, że daje nam możliwość prasowania w pozycji pionowej i do tego samo dostosowuje temperaturę- pozwoliłoby nam zdecydowanie uniknąć owej wpadki! No, ale przynajmniej jest, co wspominać i opowiedzieć choćby na tej stronie!

Wybierałam na spotkanie lecz jeszcze zjadłam śniadanie,
bluzkę białą już ubrałam i przy jedzeniu siedziałam.
Nagle kanarek się zjawił i jak zwykle ze mną bawił,
potem na ramieniu siadł i jabłuszka trochę zjadł.
Wyśpiewywał trili trili i kupkę zrobił w tej chwili
a że już czasu nie miałam na ramieniu zapierałam.
Mokre prawie pół rękawa zatem suszyć go wypada,
więc żelazko w mig włączyłam bluzeczkę z siebie ściągnęłam
i już nagrzane przykładam temperatury nie badam,
a tu dziura wypaliła z żalu łzy z oczu puściłam.
Wcześniej dżinsy prasowałam i termostat ustawiałam
by żelazko mocno grzało by spodnie wyprasowało.
Gdybym ja Philipsa miała nieprzyjemność by nie stała
ono ma duszę co czuje i odpowiednio prasuje.
Bluzeczka była z atłasu więc narobiłam hałasu
gdyż dość że ją utraciłam na spotkanie nie zdążyłam
które było w sprawie pracy lecz przepadło, nic nie znaczy.
A ja o Philipsie marzę, może Mikołaj da w darze?

Całe życie uważałam, że dobra organizacja pozwala na spokojne, bezstresowe życie bez wpadek i nieprzyjemnych niespodzianek. Moja niezachwiana wiara w rutynę legła w gruzach w dniu mojego ślubu.
Wszystko rzecz jasna było zaplanowane w najdrobniejszych szczegółach. Kościół, kwiaty, restauracja. Nawet kwartet smyczkowy i biały cadlillac.
Piękna,wymarzona suknia szczelnie otulona foliowym pokrowcem wisiała na drzwiach szafy.
Jednym słowem, wszystko zapięte na ostatni guzik.
Noc poprzedzającą uroczystość przespałam snem sprawiedliwego a ranek nie przyniósł większych niespodzianek.
Koło południa zjechały się siostry i moja mama wraz z przyszłą teściową żeby pomóc mi się przygotować. Pazury pomalowane, fryzura zrobiona, podwiązki, buty … Słowem wszystko. Przyszedł czas na suknię. Teściowa wyszła zadzwonić do jakiejś ciotki.

– Jeszcze za wcześnie! – zaprotestowała moja siostra.
– Jak za wcześnie? – oburzyła się moja mama.
– Mamuś, jeszcze dwie godziny. Będzie stała jak manekin?

Stanęło na tym, że przymierzę kieckę, bo moja mama umierała z ciekawości.
I na tym stanęło. Suknię przymierzyłam, rodzicielka i siostry wyraziły zachwyt i ostrożnie wyplątałam się z tiulu i koronek. Suknię troskliwie ułożono na fotelu po czym ubrałam się w szlafrok i razem resztą kobitek poszłam do kuchni napić się kawy. Przed nami była przecież długa noc.
Nie od razu się zorientowałyśmy, że brakuje mojej przyszłej teściowej, ale gdy się zorientowałyśmy, to uznałyśmy, że widocznie gada jeszcze przez telefon.

Nadeszła pora ubierania się. Poszłyśmy do pokoju a tam … Wtulona w moją rozłożoną na fotelu suknię śpi w najlepsze matka mojego przyszłego męża. A trzeba Wam wiedzieć, że już wtedy kobitka była słusznej wagi zapaśnika sumo. Później, gdy zapytałyśmy dlaczego musiała sobie uciąć drzemkę na mojej kiecce przyznała, że myślała, że to jakiś odświętny, biały pokrowiec a ja do dziś dnia zastanawiam się, czy to suknia była tak „efektowna” w jej oczach, czy też owe oczy ma słabiutkie a nie chce się przyznać i okularów nie nosi.

Nie to z resztą w tamtej chwili było najważniejsze. Po docuceniu teściowej i wyplątaniu jej z falbanek i koronek okazało się, że kiecka wygląda jak psu Burkowi z gardła wyrwana. Katastrofa totalna.
Moja mama ruszyła po żelazko a siostra rozstawiała deskę do prasowania. Teściowa mrugała oczami niewiniątka i na wszelki wypadek się nie wtrącała. Znaczy się – pomyślałam – ma kobieta szczątki instynktu samozachowawczego.

– Wyprasujemy raz dwa i będzie jak przedtem – pocieszyła mnie mama i ruszyła do działania.

Na początku szło gładko, ale w pewnym momencie spod żelazka wyłoniła się smużka dymu.

– Jasna cholera! – krzyknęła moja rodzicielka. – Termostat się w tym cholernym żelazku zaciął. – Córuś, ja Cię strasznie przepraszam – załkała.

Nie pojęłam skali problemu dopóki siostra nie podniosła sukni i nie zademonstrowała mi pięknego czarnego śladu po żelazku, który pojawił się w miejscu gdzie zwykle znajdowały się pośladki. Tragedia!

– Dziewczyny! Nie ma co panikować – wtrąciła się moja przyjaciółka i jednocześnie świadkowa. – Robimy zrzutę pędzimy do salonu z sukniami ślubnymi. Coś się gotowego wybierze.- A ty Ann dzwoń do Roberta (Robert to mój mąż a wtedy jeszcze narzeczony, niech podjedzie tam po nas a nie do domu!

I tak właśnie, zamiast z rodzinnego domu wkroczyłam w małżeńskie życie wprost po stopniach salonu sukien ślubnych w naprędce kupionej kiecce z wystawy.

Ciekawe jak by się ta historia potoczyła, gdyby moja mama miała porządne żelazko? 🙂

Ps. Ciekawe jakiego innego podstępu użyłaby wówczas teściowa, żeby nie dopuścić do ślubu? Żartuję …. 😉

takie same żelazko mają w serialu rodzinka.pl 🙂

Opowiem Wam historię pewną,
Niebezpiecznych zdarzeń pełną.
Prasowałam kiedyś ciuszki,
Poparzyłam swe paluszki.
Bo żelazko moje stare,
prasowało też na parę.
Lecz to nie było największe strapienie,
Za chwile miało przyjść większe zmartwienie.
Ustawiłam moim zdaniem temperaturę optymalną,
By wyprasować sukienkę mą ładną.
Bo to był dla mnie ważny dzień,
Studniówkę miałam w klubie Cień.
No i wyszła z tego niezła dziura,
Bo nieodpowiednia była temperatura.
Partner już dzwoni, pyta -„Czy ja gotowa?”
Ja nie mam sukni- rozbolała mnie głowa.
Olaboga, co ja pocznę?
Zabawy bez sukni nie rozpocznę.
Dzwonię do przyjaciółki-„Ratuj w potrzebie”
Bo nie mam co założyć na siebie.
Koleżanka była miła
I sukienkę pożyczyła.
Wówczas swe cudowne żelazko z szafy wyciągnęła
I wszystkie moje troski odjęła.
Oczy moje zalśniły na widok Philipsa,
Byłam wtedy naaajszczęśliwsza.
Też bym chciała żelazko takie posiadać
I przy prasowaniu zmysłów więcej nie postradać.
Gdybym też żelazko Philips miała w szafie,
Nie uległabym takiej gafie. 🙂

Moja żelazkowa wtopa miała miejsce kilka dni temu… Do pracy miałam na 11.00 w związku z tym spokojnie zjadłam śniadanie, ogarnęłam się pomalowałam… Nagle telefon- SZEF! Z informacją, że muszę stawić się w pracy godzinę wcześniej! Sprawa była niewykonalna! Śniadanie niedokończone, jedno oko niepomalowane i niewyprasowana sukienka! Szybki telefon po taksówkę ponieważ „Godzina wcześniej” oznaczało, że mam być w pracy za 15 minut! 15 minut na pomalowanie drugiego oka, wyprasowanie kiecki i dojazd do pracy – zahaczając po drodze o bankomat. Wierząc jednak, że nie ma rzeczy niemożliwych chwyciłam za moje wiekowe już żelazko, które niestety do przyjazdu taksówki nie zdążyło podołać zadaniu i wyprasować sukienki. W połowie więc wygnieciona, źle pomalowana ruszyłam do pracy i przez kolejnych 8 godzin z ciężkim sercem znosiłam fakt, iż wyglądam mało profesjonalnie a jest to straszną karą dla kogoś kto pracuje z ludźmi. Żelazko zepsuło mi cały dzień z Philips Perfect Care prasowanie poszłoby gładko a Szef i współpracownicy nie spoglądaliby na mnie przez cały dzień z politowaniem.

Sytuacja jaka mi się przydarzyła do tej pory wywołuje u mnie szybsze tętno i zawroty głowy. Jakiś czas temu starałam się o pracę na lotnisku, którą dostałam. Byłam z siebie niezwykle dumna. Kilka dni przed rozpoczęciem pracy poproszono mnie o przyjście na lotnisko w celu wyrobienia przepustki na terminal i dopełnieniu formalności. Miałam mieć w ten dzień robione zdjęcie do przepustki i poproszono mnie abym założyła białą koszulę i ciemną marynarkę. Oczywiście zgodziłam się i dzień przed całym wydarzeniem przygotowałam sobie cały komplet ubrania. Tego dnia obudziłam się z uczuciem niepokoju. Kiedy zdjęłam ubranie z wieszaka zauważyłam z tyłu na koszuli lekkie zagniecenie. Poszłam je wyprasować a moje stare żelazko zwariowało. Wystarczyło lekkie muśnięcie materiału a na mojej pięknej białej koszuli powstała gigantyczna, w kształcie żelazka, brązowo szara plama. Zrobiło mi się słabo. Szybko do szafy w poszukiwaniu koszuli na zastępstwo. Nie ma. Jest czerwona, jest brązowa, o proszę nawet fioletowa się znalazła a potrzebna była kilka dni wcześniej. Ale białej nie ma. Kosz z rzeczami do prania. No jest biała ale z widoczną plamą z przodu. Nie ma czasu na pranie. Wybór tragiczny, albo z plamą z przodu albo ze śladem żelazka z tyłu na plecach. Wybieram drugą opcję. Czas biegnie nieubłaganie już powinnam wychodzić. Zakładam na siebie piękną marynarkę, czarną dwurzędową z metalowymi ozdobnymi guzikami. Mam śliczną marynarkę nie będę się koszulą przejmować.
Na lotnisku po załatwieniu wszystkiego, dyżurny portu wraz z kilkoma osobami zaczęli mi pokazywać wszystkie miejsca, w których będę pracować. Kiedy szliśmy już w stronę wyjścia a ja szczęśliwa że już po wszystkim, spotkaliśmy kierownika. – A pani Agnieszka była już po drugiej stronie? Nie? To proszę za mną? – Hmm po drugiej stronie? Niby czego? Niczego nie świadoma szłam za kierownikiem, za mną reszta. Przeszliśmy przez korytarz i… Myślałam że zemdleje. Moim oczom ukazali się panowie ze straży granicznej a za nimi bramki do wykrywania metalu. Już wiedziałam co mnie czeka. Czułam się jakbym pod żakietem miała ukryte 5kg narkotyków. Podeszłam do nich. Kierownik mnie przepuścił a jeden z panów patrząc na guziki na mojej marynarce – Proszę zdjąć okrycie wierzchnie oraz wszelkie metalowe przedmioty. Umarłam. Najgorszy wstyd w moim życiu.
Dodam tylko że gdybym miała żelazko Philips, to bym sobie fukła kilka razy parą na moją koszule i po zagnieceniu nie byłoby śladu i nie wydarzyłby się taki niewypał a właściwie to przypał.
[email protected]

Prasuję rzeczy przed wyjściem do pracy każdego ranka. Miałam przygotowaną białą koszulową bluzkę z leggo „gumowego” materiału. Bałam się ją przypalić, więc ustawiłam żelazko na najniższą temperaturę. Już byłam troszkę zdenerwowana, bo było już późno. Zaczęłam prasować lecz zagniecenia w tej temperaturze zelazka wcale nie chciały się rozprostować. Nie zastanawiając się długo włożyłam żelazko pod kran, nalałam do niego wody, ustawiłam funkcję pary i od razu zaczęłam prasować. Nagle buchnęła… para oczywiście koloru brązowego na moją białą bluzkę. Wpadłam w szał, podniosłam żelazko do góry a z niego zaczęło pryskać brązowymi grudkami i skapywać prosto na moją rzecz. Mama zabrała żelazko i stwierdziła, że to kamień, nalała do niego octu i przelewała przez niego litry wody. Ja w tym czasie poleciałam do łązienki po środki, żeby zmyć plamy. O godzinie o której miałam być w pracy ja z uporem maniaka czyściłam bluzkę. W końcu, po wielkich trudach udało się! Mama wyczyściła też żelazko. Włączyłam je i nagrzałam, żeby tym razem szybko wysuszyć tym razem mokre plamy. I znów pech. Nie zauważyłam, że żelazko tym razem było nastawione na najwyższą temperaturę i w momencie, kiedy przyłożyłam je do bluzki, ona zwyczajnie się do niego przykleiła a kiedy ją oderwałam miała mniej materiału o jakieś 10 cm :). Pozwólcie, że nie opiszę co wtedy myślałam i mówiłam ale bluzka wylądowała w koszu na śmieci a w pracy musiałam powiedzieć, że byłam na badaniach lekarskich. A w sumie lekarz w tamtym momencie bardzo by się przydał:)

Największa katastrofa związana z prasowaniem…

…zaczęła się przed prasowaniem.

Dzieciaki lubią majsterkować, w tym i ja! Pewnego dnia, zacząłem grzebać radośnie przy żelazku, ale że nie miało śrubek do odkręcenia i ruchomych części do wymontowania, to postanowiłem zamiast coś odjąć – coś dołożyć 🙂
Piłem właśnie smaczny soczek marchewkowy, zacząłem dolewać mamie kolorowego płynu do zbiornika w żelazku, bo przecież barwne ubranka lepiej prasuje się kolorową wodą! Mama jak zawsze przy bliźniakach śpieszyła się strasznie, nie zauważyła, że ulepszyłem jej sprzęt. Była bardzo zaskoczona, gdy nagle pojawiły się plamy na suchych już ciuszkach, a wszystkie przewody wewnątrz żelazka zaczęły się korkować od warzywnych wiórków. Żelazko poszło do serwisu, ja do kąta. To były moje pierwsze doświadczenia z żelazkami, majsterkować lubię do dnia dzisiejszego 🙂

To było 9 lat temu, jak ognia unikałam żelazka, ale zdarzały sporadyczne sytuacje, w których musiałam odprasować ubranie.Taką okazją była obrona pracy magisterskiej, mieszkałam w akademiku, więc sprzęty, które posiadałam w pokoju były delikatnie mówiąc mocno wiekowe.Żelazko o wadze zbliżonej do trzykilogramowego hantla miało przygotować moją białą koszulę na tę ważną okoliczność.Za prasowanie zabrałam się tuż przed wyjściem, delikatna bluzka i nagrzany staroć- efekt piękny brązowy trójkąt na linii guzików.Normalnie szok!Nikt w akademiku nie miał białej czystej i wyprasowanej bluzki, a ja za chwilę miałam autobus.W desperacji wpadłam do pokoju chłopaków i zażądałam pokazania swoich…zwisów.Na szczęście Marcin miał czysty,szeroki krawat, który zakrywał zbrązowienia na bluzce,wystarczyło jeszcze tylko znaleźć agrafkę i na stałe przymocować krawat do materiału…Wyglądałam dość dziwacznie, ale wszystko skończyło się dobrze 😉

Moja największa katastrofa związana z prasowaniem miała miejsce wiele lat temu.W Polsce jeszcze nastała „era Balcerowicza”Na półkach jeszcze pustki,.W kieszeniach jeszcze większy przewiew,a moje dziecko ma pomaszerować w maju do pierwszej komunii świętej.W kraju panuje moda na dwukolorowe garniturki.Marynarka niby z jedwabiu i czarne spodenki.Niestety moje maleństwo jest nietypowe-niski i pękate.Ganiam po sklepach,ganiam jak oszalała i nigdzie garnituru na nietypowego chłopca nie znalazłam!Czy to moja wina,ze dzieci mam „nierozmiarowe”?Jeden wysoki jak tyczka,nie i chudzina straszliwa/nie mieści się w żadnych siatkach centylowych/,a drugu niski i okrągły.Moja sąsiadka przyszła mi z odsieczą,gdy tylko usłyszała o kłopotach z Miskiemgarniturek pięknie zapakowany w kolorowy kartonik przyniosła.Piękny.Wiśniowa marynareczka,czarne spodenki,cudo!”Nadejszła wiekopomna chwila”!Pierwsza niedziela maja roku 1994.Zimno jak pierun,ale moje dziecko pięknie ustrojona poszło do kościoła.W ręku oczywiście świeca.Podczas mszy ksiądz mówi-a teraz kochane baranki podnieście świece bardzo wysoko w górę i podziękujcie Panu Bogu za ten dzień!Moje dzieciątko oczywiście podniosło jak najwyżej zapaloną świecę,a na piękną marynarkę polała się struga rozgrzanego wosku.Zamarłam.Ale co tam,myślę sobie.Wystarczy gorące żelazko i będzie po kłopocie!Jak pomyślałam tak zrobiłam Wieczorem nagrzałam żelazko,przyłożyłam do marynarki i..Nagle żelazko oblepiło się czarną mazią,a w marynarce powstała ogromna dziura.Ja o malo nie zemdlałam.Jak ja oddam garniturek?Cała we łzach pobiegłam do sąsiadki.Ta jak mnie zobaczyła w drzwiach zapłakaną zbladła.Jola-ktoś umarł?Dlaczego tak ryczysz?-spytała!Mmmarynarka,marynarka się spaliła-odpowiedziałam i pokazałam jej corpus delicti!Na to Magda roześmiała się i zaprosiła mnie na kawę.Jola ,czy Ty nie masz większego zmartwienia-spytała.Przecież to tylko ciuch!.Tak,tylko ciuch,a ja zrobiłam z tego tragedię narodową.Jednak od tej pory nigdy nie prasuję tkaniny bezpośrednio nie podkładając uprzednio na nią szmatki!

Mnie się przydarzyła niejedna katastrofa,
przez żelazko z duszą płonęła mi sofa.
Kiedyś na biwaku taka sprytna byłam,
że na mym żelazku jajka usmażyłam!
Niestety nic z tego dobrego nie wyszło,
z żelazka jajeczko skrobać później przyszło.
Kiedyś me żelazko za toster posłużyło,
jednak w całym domu nieźle nadymiło.
Innym razem tak się szybko szykowałam,
gorącym żelazkiem włosy prostowałam!
Jak można przewidzieć skutek opłakany,
włosy popalone, a na głowie rany!
Tak dziwnych pomysłów dziś już nie testuję,
żelazkiem po prostu ubrania prasuję!
Prośbę o wygraną składam więc pisemnie-
żelazko Philips Azur mądrzejsze ode mnie!

Od jakiegoś czasu używamy w domu małego,turystycznego żelazka.I wiecie co? Jest lepsze od konkretnego stacjonarnego konkretnej marki które parę dni temu wysiadło.Jest to dla mnie wielkim zaskoczeniem, bo zawsze inwestowałam w dobre żelazka a tu takie chuchro pożyczone od siostry daje sobie radę ze wszystkim; a jakie wygodne przy prasowaniu rękawów albo falbaneczek!A wracając do zadanego tematu to prasowanie nie ma dla mnie tajemnic, już jako dziesięciolatka prasowałam tacie koszule i całe sterty ubrań domowników.Najbardziej lubię z prac domowych właśnie przywracanie pogniecionym ciuchom ich właściwego kształtu; słucham wtedy muzyki albo oglądam TV.Pewnie jak każdemu od czasu do czasu,z pospiechu albo chwilowego zawieszenia myślenie zdarza się mi jakaś mała żelazkowa katastrofa: najbardziej utknęły mi w pamięci dwie.Jako szesnastolatka prasując spodnie przed pierwszą randką przejechałam sobie krawędzią żelazka po udzie sssss…. na samo wspomnienie robi mi się słabiej-randka była przez to trochę mniej udana,bo ból nogi nie pozwolił się mi z niej w pełni cieszyć, a druga miała poważniejsze konsekwencje,zostawiłam włączone żelazko i musiała przyjechać straż pożarna!Na szczęście nadpaliła się tylko deska do prasowania, trochę okopciły się ściany i podłoga. Od tej pory zanim wyjdę z domu pięć razy sprawdzam czy wszystko powyłączane-ale prasować nadal lubię.

Zdarzyło się to 3 lata temu, w dniu chrztu mojej pierworodnej córeczki. Kupiłam jej z tej okazji prześliczną różową sukieneczkę, w której zakochałam się od razu jak zobaczyłam ją na wieszaku. Ali było w niej ślicznie, więc jak na szpilkach czekałam na dzień chrzcin, żeby pochwalić się córcią całemu światu:) I wreszcie nadszedł ten dzień, wyciągnęłam sukieneczkę z pudełka – była idealna! Jednak nie wiem, co mnie podkusiło i postanowiłam ją uprasować. Włączyłam żelazko i przyłożyłam je do materiału, wtedy Alutka zapiszczała, więc rzuciłam się w jej kierunku. Jak się okazało, Ala piszczała, bo tatuś nie wytrzymał i wręczył jej przed uroczystością wielkiego białego misia. Wróciłam szczęśliwa, mając jeszcze przed oczami roześmianą buźkę dziecka. Moja radość nie trwała jednak długo, bo zobaczyłam piękną sukieneczkę, a w niej wielką parującą dziurę w kształcie żelazka. Katastrofa! Nogi się pode mną ugięły, ręce zaczęły drżeć a z oczu popłynęły łzy. Nie wiedziałam co robić, więc zrobiłam to co każda córka – zadzwoniłam z płaczem do swojej mamy i jej wszystko opowiedziałam, mając nadzieję na cud. I cud się zdarzył! Moja mama już po 20 minutach stała w drzwiach mojego mieszkania, trzymają w rękach ubranko w którym ja byłam chrzczona. Ala wyglądała w nim przepięknie, jak laleczka. Historia ta zakończyła się happy endem:) Jedna tylko rzecz mnie martwi, za miesiąc chrzest moje drugiej córci Wiki i muszę uprasować to samo ubranko. Na samą myśl o tym zalewają mnie poty:(

Katastrofa związana z prasowaniem, zdarzyła mi się całkiem niedawno, około 2 tygodni temu. do dziś jestem wściekła na moje stare żelazko, wręcz nie mogę na nie patrzeć ze złości. Dlaczego? Otóż już wyjaśniam. Szukałam nowych firanek do salonu, nie miałam tam żadnych na zmianę, pomyślałam, że nie mogę ciągle prać i wieszać jednych i tych samych. Ileż ja się za nimi nachodziłam, ile stron w internecie naoglądałam. Aż w końcu znalazłam, piękne, wymarzone, delikatne firanki. Były cudowne! Były bielutkie, delikatniutkie jak mgiełka, wytłaczane w delikatne kwiatowe motywy i motyle. Już oczami wyobraźni widziałam jak pięknie będą się prezentować w moich oknach, jak będą wnosić odrobinę radosnego, wiosennego nastroju w nadchodzące zimne dni. Kosztowały mnie niemało ale co tam, nie co dzień kupujemy firanki. Trzeba było je jeszcze tylko przeprasować i voila! Więc czym prędzej włączyłam moje stare żelazko, które już nieraz robiło mi psikusa nie nagrzewając się lub wyłączając w trakcie prasowania. Nic jednak nie zapowiadało katastrofy. Wzięłam żelazko do ręki, dotknęłam nim mej firaneczki i…szlag! Materiał w czarodziejski sposób przykleił się do stopy żelazka, tworząc tym samym okropną dziurę 🙁 Jak się we mnie zagotowało, jak zaklęłam siarczyście! Mąż spojrzał z nad gazety i spokojnie powiedział: mówiłem już dawno, że trzeba kupić nowe żelazko. Mądry taki się znalazł! Patrzyłam na przemian moje nowe firanki i na okno. Co ja teraz powieszę? Mąż stwierdził, że najwyżej je skrócę i będzie ok. Niby tak ale to już nie będą wtedy moje wymarzone firanki…Nie stało by się tak gdybym miała żelazko Philipsa Perfect Care, one już by się zatroszczyły odpowiednio o ozdobę mego okna.

Gdy się jest młodą mężatką, to o wypadek przy pracy nie łatwo. Przed świętami dużo pracy, tu bawełna, tam satyna, bluzki, spodnie ….i smutna moja mina. To wszystko trudne do wykonania, gdy bez dobrego, prasującego sprzętu zostaje w mieszkaniu żona sama. Nigdy nie wiadomo czy to jedwab czy tworzywo sztuczne…. i te firany…..one są SYNTETYCZNE!;( To była klęska w moim małżeńskim żywocie…. „stała się” wielka dziura w pięknej firanie- przy świątecznej robocie. A mogło być tak pięknie i wytwornie….gdybym wtedy miała nowe żelazko Philipsa… bezspornie!

Dzień matury zapamiętam na długo.

Dzień przed oczywiście przygotowania,powtórki,itp,doszedł stres problemy zasnięciem i stało się…zaspałem.

Obudziłem się,kilkanaście minut przed egzaminem w wielkim szoku.Szybki prysznic,szykowanie się i ubranie się w galowy strój.Wszystko było ok.do czasu,gdy zobaczyłem koszulę która wyglądała strasznie.Szybki bieg po żelazko,decha,prąd i myślę że dam radę..Do czasu gdy nie zadzwonił kumpel pytaniem gdzie jestem?? To już było kilka minut przed egzaminem,(na szczęście szkoła było blisko) noi z pośpiechu zostawiłem żelazko na koszuli.Na efekt nie trzeba było długo czekać.Dramatyczną rozmowę przerwał nie przyjemny zapach unoszący się nad moim nosem.Patrze,a tam koszula się zaczyna palić!!! Masakra!! szybki bieg po wode i mini pożar ugaszony! Następny problem to koszula,oczywiście biała.Z wypalonym żelazkiem słabo bym się prezentował na ustnej maturze z języka polskiego.Parę sekund i szybki bieg do znajomego sąsiada po koszule.Udało się zdążyłęm i 95 % z matury 🙂

Żelazko do dziś trzymam na pamiątkę :]

Mama zadzwoniła do mnie z wiadomością, że mogę zabrać już swoje solidne siatki na zakupy, a przy okazji sprawdzić, co stało się z jedną z nich. Pod mamy nieobecność przyjechałam do niej. Wyprasowane, materiałowe siatki leżały na desce do prasowania, ułożone w zgrabną kosteczkę. Za wyjątkiem jednej siatki… . Kształt miała zniekształcony a niektóre miejsca rozciągnięte, niemal dziurawe. Nadruk na niej odbity, znacznie stracił na walorach estetycznych. Zerknęłam na żelazko. Jego płyta do prasowania, pokryta była czarnymi, drobnymi, klejącymi elementami z nadruku. Drapałam paznokciami, jednak nie schodziło. Namoczyłam wacik w acetonie, przeciągnęłam nim po płycie żelazka, jednak owe czarne elementy zlały się w brunatne, gumowe tło. Cóż zrobić, zastanawiałam się nerwowo. Drapałam zabrudzenia nożem, kiedy do mieszkania weszła mama. Od progu krzyczała:
– co ty robisz?, porysujesz całe żelazko!
– chciałam pomóc, w końcu przez moje siatki do tego doszło, tłumaczyłam.
Zdenerwowana mama, trochę już spokojniej odrzekła:
– na tegoroczne święta przekaż Świętemu Mikołajowi, że znów potrzebuję nowe żelazko, po czym łagodnie uśmiechnęła się.
Z ulgą przytaknęłam, choć przypomniałam wówczas sobie, że owe żelazko podarowałam jej na ubiegłoroczne święta Bożego Narodzenia. W tym roku, Mikołaj będzie się zatem musiał zdublować :-).
Pozdrawiam i życzę wszystkiego, co najlepsze w nadchodzących świętach.

Moja największa katastrofa związana z prasowaniem?
Miała miejsce wtedy, kiedy chciałam tylko dobrze wyglądać.. Tak po prostu. W tym celu zaczęłam prasować swoją małą czarną (o której już nie powiem, że kupiłam ją z wielkim trudem, bo nie mogłam znaleźć tej idealnej) i wtedy.. ON. Zepsuł wszystko. ON. Kamień. Wydobywający się z żelazka kamień 'oprószył’ całą moją małą czarną. Oczywiście, tamtego dnia miałam już 'po humorze’. Do tego, z tamtym żelazkiem męczę się do dziś. Ale nie prasuję nim już czarnych rzeczy, o nie! Czekają na Azura!:)

Moja przygoda żelazkiem małym pożarem.
Prasowałam ubrania gdy zadzwonił telefon i oczywiście musiałam położyć żelazko tak aby po jakimś czasie wszystko zaczęło się palić. Na szczęście spaliły się tylko zasłony, moja nowa bluzka. Nauczka na całe życie

Miałam najsłodszego chomiczka świata, a w zasadzie chomiczyce – Kiłę! Był to Chomik Panda – czyli najmniejszy rodzaj chomiczków. Więc wyjście z klatki nie było dla niej żadnym problemem, przeciskała się między szczebelkami i goniła sobie po wszystkich zakamarkach w domu, zawsze wracała do swojego domku, więc gdy pewnego dnia zauważyłam, że jej nie ma wcale się tym nie przejęłam. Moje stare poczciwe żelazko miało urwany ten dozownik do którego wlewa się wodę, ale nie myślałam nawet o kupnie nowego, bo przecież działało, z dziurą, bo z dziurą, ale działało… Pewnego pięknego dnia (chociaż w sumie nie był taki piękny, bo padało wtedy, no ale lepiej brzmi) jak zwykle w pośpiechu szykowałam się do szkoły, włączyłam żelazko, żeby się rozgrzało, a sama poszłam się malować, gdy przyszłam z bluzką do prasowania coś dziwnie śmierdziało… podnoszę żelazko, ale nic się nie przypaliło, patrze do środka, a tam… ugotowany chomik
Było to pół roku temu, a ja ciągle o tym myślę i od tamtej pory nie mam ani żelazka, ani chomika… Nikomu nigdy o tym nie mówiłam, bo boję się, że mnie będą obwiniać, że jej nie dopilnowałam, ale kto by pomyślał, że chomik może być w żelazku…

Krótko i na temat mój tata dzień przed moim ślubem znalazł na swoim garniturze malutka niewidoczna prawie niby-plamkę:) zaprał więc kawałek marynarki a co trzeba zrobić aby szybko coś wysuszyć? zaprasować ale zeby nie przypalic drogiego markowego garnituru trzeba podłożyc sciereczkę…. tyle że mój tata użyl do tego ścierki w niebieska kratke heheh efekt? gustowna wstawka w kratkę, wściekła mama i w protfelu pusto po zakupie nowego garnituru.

Byla to bardzo smutna historia w moim życiu.
Był to dzień pierwszej komunii mojej siostry , przed wyjazdem do kościoła zostawiliśmy włączone żelazko na desce do prasowania. Gdy wróciliśmy pokój był pełen dymu , żelazko przepaliło materiał na desce. Moja mama uznała to za zły znak. A najsmutniejsze jest to , że za dwa lata moja siostra ciężko zachorowała i…

Wysłałam ostatnio męża do sklepu RTV Euro AGD, by kupił swój upragniony telewizor i „zwykłe” żelazko-wszystko w świątecznej promocji,płatność w 40 ratach. Wrócił z telewizorem, o żelazku zapomniał. Para ze mnie buchnęła pod ciśnieniem, gdy dowiedziałam się, że jest już za późno na dopisanie go do kredytu! Katastrofa trwa, nadal nie mam czym prasować!

Na studiach, kiedy modne było prostowanie włosów, a w akademiku nikt nie miał fachowej prostownicy, żelazko służyło mnie i moim koleżankom do prostowania włosów. Jak to wyglądało? Na stole kładło się prześcieradło i jedna z dziewczyn siadała głową przy krawędzi stołu kładąc swoje włosy na prześcieradle. Druga, która jej asystowała i dokonywała całego zabiegu rozczesywała włosy i skrupulatnie je prasowała. Całe nieszczęście tej sytuacji polegało na niewiarygodnym niszczeniu włosów 🙂

A ponieważ jestem świeżą mężatką i spodziewam się dziecka żelazko parowe Philips Azur GC 4870 będzie idealnie asystować mi przy prasowaniu mężowych koszul i ciuszków dla mojego Maleństwa.

Przyznam, że do prasowania nigdy nie miałam ręki i gdy mogłam to go unikałam. Od dwóch i pół miesiąca jestem jednak mamą i niestety z żelazkiem musiałam się zaprzyjaźnić. Tyle, że ta przyjaźń jakoś nie bardzo nam wychodzi… Katastrofy może i nie było, ale jednak zrobiło mi się głupio… Sterta ubranek dla synka, pokarbowane po praniu tetrówki i piękne, nowe powłoczki na pościel -z satynowymi wstążeczkami, no cudo! Cudo było dopóki nie zaczęłam prasować, jednocześnie gadając do maluszka i co chwila na niego spoglądając, a satynowe wstawki centralnie na środku kołderki cale się jakby potopiły, pokurczyły, porobiły się małe dziurki. Myślałam, że się popłaczę, tak mi było szkoda! Ale, jako, że jestem sentymentalna i stwierdziłam, że poszewki nie wyrzucę, powlokłam ją na kołderkę. I tego dnia do domu przyszła położna środowiskowa. Gdy wyjmowała synka z kołyski nic nie powiedziała, ale ja myślałam, ze spalę się ze wstydu. Wiadomo, ze każda mam chce, szczególnie przy pierwszym dziecku, by wszystko było idealne, piękne, ładniutkie. A tu taki wstyd… Być może z żelazkiem Philips Azur GC 4870 nie miałabym takich problemów, ciągłe ustawianie temperatury przy każdym niemal ubranku (a to wstążeczka, a to nadruk, a to delikatny materiał…) nie byłoby konieczne, a poszewki czy ręczniki mogłabym odkazić samą tylko parą 🙂

Katastrofa….
To mało powiedziane..
Wszystko zapowiadało się pięknie, ładnie
Zbliżał się dzień naszego ślubu
Ze względu na to, że mieszkamy razem moją rolą było wyprasowanie mojemu przyszłemu mężowi białej , eleganckiej koszuli ślubnej..
Ponieważ w piątek nie miałam czasu , doszłam do wniosku, że koszulę wyprasuję rano, wstanę wcześniej i na spokojnie bez stresu , wypoczęta, zabiorę się za owe prasowanie
Podłączyłam żelazko , które nigdy dotąd mnie nie zawiodło, rozłożyłam deskę, położyłam koszulę i zaczęłam prasowanie.
Niestety w międzyczasie przyjechała umówiona fryzjerka, a że mąż akurat brał prysznic poszłam jej otworzyć , postawiłam żelazko w pionie i poszłam do drzwi. Gdy wróciłam, nie wierzyłam własnym oczom ,moje wysłużone żelazko po prostu się wywróciło i spadło prosto na koszulę, robiąc w niej dziurę . W tym samym momencie mąż wyszedł z łazienki i stając obok mnie popatrzył się na swoją nie ładną już ślubną koszulę. Staliśmy tak chyba z 10 minut w milczeniu , w bez ruchu. W końcu popatrzyliśmy się na siebie i wybuchnęliśmy niewyobrażalnym śmiechem…Pani, która przyszła mnie czesać aż wpadła do nas do sypialni i patrząc to na nas to na koszule, trochę osłupiała ale także zaczęła się śmiać.. Mąż szybko ubrał dresy wsiadł w auto i pojechał po nową . Jednak był to niepotrzebny kolejny wydatek . A ja wiem, że gdybym miała żelazko Philips Perfect Care , takiej sytuacji by nie było. Na pewno żelazko Philips Perfect Care jest stabilne i samo by się nie przewróciło a jeżeli nawet to w tak krótkim czasie nie zrobiłoby dziury w materiale gdyż dzięki optymalnej temperaturze jest bezpieczne dla wszystkich tkanin. Ślub i wesele udały się a my mamy trochę śmiechu wspominając tamten feralny poranek 🙂

Dawno dawno temu kiedy to jeszcze obowiązkowo nosiło się fartuszki w szkole …
Mama wyszła na zakupy i powiedziała że jak wróci to wyprasuje mi fartuszek i wyprawi mnie do szkoły. Czas mijał a jej nie było więc postanowiłam sama się wyprawić do szkoły!!!
Skończyło się tak że wypaliłam mega dziurę w fartuszku oczywiście reszta fartucha została na żelazku i ja w desperacji wrzuciłam żelazko do wanny z wodą bo chciałam je umyć (zmyć dowody rzeczowe)
Oj dostało mi się ….

Moją największą katastrofą związaną z prasowaniem był w dniu ślubu mojej siostry. Wiadomo , że w takim dniu jest zawsze duże zamieszanie, moja siostra jest straszną perfekcjonistką i wszystko musi być zawsze idealne, dopięte na ostatni guzik. Podczas zakładania sukni ślubnej babcia powiedziała do mojej siostry ” Zuziu ta suknia jest cała wymiętolona” (mimo,że ja nie widziałam ani jednego zagniecenia). Zuzia wpadła w szał, jak ona się pokaże na własnym ślubie w wygniecionej sukience, przecież to wszystko wyjdzie na zdjęciach. Więc mama, żeby ją uspokoić włączyła żelazko i zaczeła prasować suknie Zuzki. Niestety zadzwonił nieszczęsny dzwonek do drzwi i mamusia wręczyła mi w dłoń żelazko mówiąc ” prasuj i nie spal ” . Zaczełam prasować , właściwie to już kończyłam prasowanie. Z niecierpliwością czekałam na swojego chłopaka, który miał być godzinę temu a do tej pory go nie było. Prasowałam, prasowałam i prasowałam aż w końcu przyszedł mi sms . Pomyślałam,że to z pewnością mój chłopak napisał ,że już jest i żebym już wychodziła. Odstawiłam żelazko ( przynajmniej wydawało mi się,że je odstawiłam ) i poszłam do łazienki po telefon. Jak się okazało żelazko owszem przestawiłam , ale na drugi bok sukienki ;/ Niestety wypaliłam dziurę w sukni ślubnej swojej siostry. Zuzia kiedy to zobaczyła wpadła w szał, ja nie wiedziałam co mam robić, babcia krzyczała na mamę ,że dała mi żelazko, mama na mnie ,że mówiła żebym nie spaliła , a Zuzia siedziała i płakała. To była najgorsza rzecz w moim życiu nie tylko związana z żelazkiem , ale przez to że zepsułam ślub swojej siostrze ;/ Do tej pory mi tego nie wybaczyła. Jak wygram to dam jej w przeprosiny żelazko ;D

Teraz wspominam tę historię z uśmiechem, ale wtedy naprawdę nie było mi do śmiechu. Rzezcz miała miejsce za górami, za lasami, a do tego lata świetlne temu 😉 Jako rozpieszczona nastolatka nieczęsto miałam okazję prasować, wyręczana przez kochaną Mamę.. Kiedy już przyszło mi wykonać tę niezwykle skomplikowaną (dla po prostu głupiutkiej 15stolatki) czynność – na długi czas żelazko stało się moim wrogiem nr ! Przechodząc do sedna – byłam już spóźniona na 16ste urodziny przyjaciółki, gdy zakładając bluzkę mojej uwadze nie mogło umknąć to, że ma ona paskudne zagniecenia! Niewiele myśląc odpaliłam żelazko, bluzkę starannie rozłożyłam na… dywanie w salonie (wspomnę, że dywan był nowiutki i nie najtańszy zakupiony przez rodziców)… Szczęśliwa wyprasowałam zagniecenie wręcz idealnie, a jeszcze gorące żelazko położyłam (częścią przeznaczoną do prasowania) właśnie na wspomnianym dywanie. O jakie było moje zdziwienie gdy usłyszałam nagły ssssssyk, a do moich nozdrzy natychmioast doszedł swąd spalenizny.. Nie pomogły łzy – żelazka ze wtopionymi w niego włoskami od dywanu trzeba było wyrzucić, a wypalona dziura o bardzo kształcie żelazka (zresztą bardzo gustowna) na dywanie dalej przypomina o mojej głupocie!

Witam,

Moja historia wydarzyła się troszkę ponad trzy lata temu, zapowiadał się piękny dzień, jak na październik było słonecznie i przyjemnie na dworze. Rano wstałam z cudownym humorem, w końcu to był mój najpiękniejszy dzień w życiu- dzień mojego ślubu. W pokoju wisiała przecudna suknia, po prostu marzenie każdej dziewczyny. Ku swojemu zdziwieniu zauważyłam, że na podłodze leży moje pasujące do sukni satynowe bolerko z futerkiem. Podniosłam je a ono okazało się strasznie pogniecione. Wyciągnęłam deskę do prasowania i żelazko (prehistoryczny okaz mojej mamy, stare metalowe bez pary). Włączyłam je na najniższą temperaturę i zaczęłam prasowanie. Można tak powiedzieć, że zaczęłam ledwo dotknęłam materiału, a ten żelazny potwór wypalił okropną trójkątną dziurę w moim cudownym dodatku.
Z przerażenia zaczęły mi lecieć łzy z oczu i zaczęłam krzyczeć (lepiej nie przytaczać, co krzyczałam), do pokoju wbiegli wszyscy domownicy. Uspokajali mnie pocieszali, ale dla mnie w tym momencie zawalił się świat i moja idylla pięknego ślubu, pięknej Panny Młodej. Mama zadzwoniła do sklepu, jednak sklepowy wytłumaczyła jej że jedyne bolerko jakie mają,to koronkowe. Pozbawione innego wyboru, kupiłyśmy je, wyobraźcie sobie moje drogie, jak okropnie zmarzłam tego dnia. Przy 7 stopniach ja chodziłam w sukni bez ramion i koronce. Moje myśli przepełniała radość i miłość do męża ale i wstręt i nienawiść do wynalazku mamy.
Ps. Mama w trakcie życzeń kiedy już rozgrzałam się na sali obiecała mi, że to pseudo żelazko, skończy tak jak moje bolerko 🙂

Pozdrawiam

Historia ta należy dla tych mniejszych jak i większych…Łobuzów 🙂
a więc wszystko miało miejsce jakieś parę … naście lat temu 🙂 w wieku dziewięciu lat dokonałem zbrodni na koszuli … mojej mamy 🙂
Otóż ona szykowała się tego dnia do pracy … na rozmowę kwalifikacyjną … niestety dobre chęci pomocy z mojej strony (z wyprasowaniem koszuli) zakończyły się tragicznie … P R Z Y P A L I Ł E M ją w lekkim stopniu … (no dobra takim, że nie nadawała się już do niczego) …

I potem nastały lata milczenia … Żartuje 😉

Otóż mama jak to mama wykazała się sprytem i zaradnością (nie licząc tego że mi się trochę zebrało) zajęła się wszystkim przygotowując sobie drugą bluzkę w oka mgnieniu (jak dla dziecka w wieku dziewięciu lat – teraz pewnie powiedziałbym, że się GUZDRAŁĄ) i dostała pracę, zresztą do dziś dzień ją wykonuje z pełnym zadowoleniem, myślę że emocje wywołane przypaleniem (ulubionej – o tym zapomniałem wspomnieć) koszuli wzbudziły w niej emocje które pozwoliły jej na odpowiednie nastawienie na rozmowę kwalifikacyjną z pracodawcą.

Morał Bajki taki: żelazko typu Philips Azur GC 4870 było by wtedy idealny rozwiązaniem by tego uniknąć … a na dziś pewnie ułatwiłoby a także sprawiło iż samo prasowanie stało by się przyjemniejsze…: )

PS. czemu nie wpadliście na to 17 lat temu 🙁

Pozdrawiam

Był jesienny poranek, na dworze chłodno, szyby samochodów oszronione… po usłyszeniu odgłosu budzika otwierałam powoli oczy, zwróciłam swoja głowę w kierunku zegarka i o zgrozo okazało się, że jest godzina 7:30 (do pracy mam na 8:00). Zerwałam się na równe nogi, wzięłam ekspresowy prysznic i przyszedł czas na wybór garderoby. Rzuciłam się jak poparzona do szafy, żeby znaleźć coś w miarę nadającego się do pokazania ludziom. Kolejne zaskoczenie! Szafa świeci pustką, jedynie kilka rzeczy na wieszakach wisi luźno, ale pośród nich nie znalazłam nic właściwego. Nagle mnie oświeciło, przecież robiłam niedawno totalne wietrzenie szafy, a to co zostało uprałam, tylko że wczorajszego prania nie wywiesiłam na sznurku tylko padłam zmęczona do łóżka zapominając o Bożym świecie. Pędem pobiegłam do łazienki wzięłam pierwsza z brzegu bluzkę i w międzyczasie włączyłam żelazko. Z braku czasu zaczęłam prasować ledwo ciepłym urządzeniem, a że bluzka była ze sztucznej tkaniny to zrobiłam więcej zagnieceń niż pralka przez całą noc. W dodatku po rozgrzaniu żelazka na brzegu bluzki zrobiło się brzydkie przebarwienie, które w przypływie kreatywności zakryłam broszką-kwiatkiem. Pobiegłam do pracy, ale cały dzień wstydziłam się wyjść z biura. Wyszłam tylko dwa razy tego dnia – po kawę i po papier do drukarki. Z Philips perfect care nigdy by się to nie przydarzyło !

Nie mogę tu jak inni przytoczyć jednej, zabarwionej czarnym humorem historyjki ze złym żelazkiem w roli głównej. Dla mnie KAŻDE prasowanie jest katastrofą a wszystko przez model marki „no name”, którego jestem nieszczęśliwą posiadaczką. Mój egzemplarz jest albo zbyt rozgrzany i lepi się do każdej spódniczki, albo zbyt zimny i pozostaje całkowicie obojętny na miękkie linie zagnieceń 😉 Po wielu nieudanych próbach podjęcia współpracy, staram się nie wchodzić mu już w drogę. Efekt tego taki, że codziennie rano przed pracą przekopuję szafę w poszukiwaniu czegoś co nie wymaga podjęcia akcji prasowania. Philips Azur GC 4870 uwolniłby mnie wreszcie od monotonii niegniecących się swetrów i legginsów i pchnął w stronę jedwabnych sukienek i bluzek, spodni na kant oraz płóciennych koszul.

Historia ta wydarzyła się już kilka lat temu. Po wielu godzinach wpatrywania się maślanym wzrokiem w siedzącego przede mną, w uczelnianej ławce, seksownego studenta, w końcu, nie wierząc w swe szczęście, udało mi się zostać zaproszoną na romantyczne spotkanie we dwoje. Byłam tak nadludzko szczęśliwa, że oczyma wyobraźni widziałam już dzieci moje i błękitnookiego bruneta z ławki. Ba! Nawet wymyśliłam już ich imiona. Specjalnie na tę okazję kupiłam, sobie przepiękna, czerwoną, atłasową sukienkę. Wybierałam ją spośród ogromu innych ubrań przez cztery długie dni. W końcu… dwie godziny przed randką postanowiłam po raz trzeci poprawić makijaż i wygładzić żelazkiem prawie niewidoczne zagniecenie. I cóz… okazało się, jakże nieszczęśliwie dla mej zakochanej, drżącej z przejęcia duszy, że najniższa temperatura na żelazkowej skali wcale nie jest odpowiedni niska dla atłasu. Kiedy pośród pięknej czerwieni sukienki dojrzałam dziurę wielkości dłoni, serce mi stanęło, a twarz zrobiła się kredowoblada, by po chwili przybrać odcień czerwieni, przy którym kolor sukienki wydawał się tylko bladoróżowym. Umarłam z przejęcia… gdy po chwili wróciłam do żywych i ocierając krokodyle, aczkolwiek kobiece w swej barwie rozmazanego tuszu łzy i zaczęłam dzwonić do przyjaciółek z rozpaczliwym wołaniem o pomoc, jeszcze nie sądziłam, jak źle skończy się ta historia. Trzy godziny później, w za dużej sukience koleżanki i za dużej ilości podkładu na twarzy, stanęłam pełna nadziei w drzwiach restauracji. Niestety, mojego przyszłego męża i ojca błękitnookiej Zosi oraz ciemnowłosego Jasia już nie było.
Później okazało się, że zniecierpliwiona miłość mego życia zaczęła rozmawiać ze śliczną kelnerką. Akurat kończyła pracę, więc udali się na spacer. Ze spaceru do knajpki, do kina, na biwak, na wycieczkę i…przed ołtarz.
I tak oto przez żelazko straciłam największą miłość. A przecież, gdybym używała żelazka Philips, z pewnością wszystko potoczyłoby się inaczej. A tak…żyjemy sobie razem. Ja i moje cztery koty…

4 razy w tygodniu o godzinie 7:00 prasuję synowi koszulkę i spodenki na wf. Zawsze odkładam to na ostatnią chwilę,bo wieczorami zapominam wyprasować.
Syn ma wf od poniedziałku do czwartku,więc ma zestaw 4 strojów-biała koszulka(bez napisów itp) i czarne spodenki. W czwartek rano jak zwykle pędem prasuję koszulkę a w międzyczasie gotuję mleko na kakao.Mleko zaczęło kipieć,poleciałam wyłączyć a żelazko zostało na koszulce. Koszulka przypalona -pozostałe 3 zestawy mokre.
Syn musiał wziąć koszulkę z napisami i gęsto się musiał z tego tłumaczyć wuefiście 🙁
Gdybym miała Philips Perfect Care zaoszczędziła bym na koszulce i wstydzie syna!

Katastrof z żelazkiem zaliczyłam w swoim życiu sporo.Pierwszą katastrofę zaliczyłam jako dziecko,kiedy pomagałam mamie w prasowaniu i wpadłam na pomysł ,żeby wyprasować swoje ulubione zielone rajtuzy…wypalona dziura była ogromna ,a ja stałam osłupiała z żelazkiem w ręku.Kolejne wpadki to szal do suknie na wesele,dobrze że miałam awaryjny…Inne efekty specjalne z żelazkiem w roli głównej to brązowe zacieki i plamy na białej bluzce córki ,dodatkowy stres przed egzaminem…a żelazko na parę co jakiś czas wywalało brudną wodę z kamieniem …paskudny efekt.Z żelazkiem Philips Perfect Care nie miałabym szans ,na żadną z tych wpadek.

Hmm… więc moja historia to prawdziwa katastrofa. Ale powiem ją ku przestrodze. Ja przypaliłam swoją sukienkę ślubną. Otóż 6 lat temu, miałam brać ślub, z moim ukochanym – młodzieńczą miłością. Wszystko było niemal gotowe – sala zamówiona, terminy poumawiane. Sukienka – przerobiona – po mojej mamie – cudowna. Po krawieckich przeróbkach wymagała prasowania. Wzięłam się za nie sama, jakoś nigdy wcześniej nic nie przypaliłam, nie popsułam prasując więc obaw nie było… Niestety tym razem było inaczej. Naprawdę do tej pory nie wiem jak to się stało – czy żelazko było za gorące, czy ja dałam się ponieść marzeniom o miesiącu miodowym. Fakt faktem – na sukience wielka brązowa plama o znamiennym kształcie. Do ślubu jeszcze był czas – ponad miesiąc. Zaczęło się szukanie nowej, kombinowanie, ale jakoś tak sprawa nie dawała mi spokoju. Nic się nie układało, zaczęliśmy się kłócić… I ja tą spaloną suknię uznałam za zły omen i ślub odwołałam.
Do tej pory nie jestem mężatką a mam 30 lat…

Dawno, dawno temu, gdy byłam jeszcze słodką trzpiotką, a każda z prac domowych kryła jakieś pułapki, postanowiłam pomóc matuli i poprasować. Choćby jedną rzecz, jeden ciuch, byleby wykazać się wielkodusznością. Rach ciach… i bluzeczka i spodenki, sukieneczka, szorciki, dresiki, zasłoneczki. Szło jak burza! No i sobie podskakuję, melodyjki podśpiewuję, parę puszczam jak na imprezie w klubie, „ależ ja prasowanie lubię!”. Wtem matula z pracy wraca. Za głowę się łapie. „Dziecko drogie do prasowania używaj deski, a nie stołu!!!”. Upsss! Stół z purchlami, już do niczego. Moje intencje jednak doceniono, tylko półroczne kieszonkowe uszczuplono… Stół trzeba było kupić.

W wieczór przed ślubem mojej córki wzięłam się za prasowanie koszul dla synów i męża i swojej sukienki. Koszule wyprasowane, biorę się za sukienkę.Obniżyłam temperaturę żelazka, odczekałam chwilę i zaczęłam prasować od góry. Przeprasowałam jedno ramię i o zgroza patrzę, że stało się węższe niż drugie ramię. Flizelina, którą była podklejona sukienka skurczyła się i pociągnęła wierzchni materiał.Co robić? Drugiej sukienki nie miałam. Musiałam delikatnie odklejać wkład, ale to i tak nie uratowało sytuacji. Drugie ramię sukienki musiałam zwężać. Całe szczęście, że materiał był wzorzysty i różnica nie była zbyt zauważalna.

Ja nie mam zbyt wielu przygód do opisania, bo zawsze miałam kiepskie żelazka i brak chęci do prasowania, może to aż wstyd się przyznać.
Jednak kiedy byłam młodsza i zdarzyło mi się że prasowałam, niestety już nie pamiętam co, odstawiłam źle żelazko i spaliłam na węgielek obicie, ceratkę deski do prasowania, potem udałam, że nic o tym nie wiem 🙂

hm, jeżeli chodzi o żelazkowe wpadki to było ich kilka, pewnie o wszystkich i tak nie pamiętam, bo po co pamiętać takie rzeczy…. 🙁

nie wiem, które z zapamiętanych zdarzeń jest najgorsze, opiszę więc czarną trójcę:

1. ulubiona bawełniana koszula, biała w drobne różowe paseczki dostała przez żelazko dodatkowych paseczków – na piersi powstały pionowe dziury, podłużne pęknięcia – nijak do naprawienia 🙁

2. żelazko przepuszczające wodę zrobiło ohydne plamy na nowiusieńkich jasnych spodniach, teraz mogę w nich kurze wycierać, bo wyjść w nich gdzieś to jeden wielki wstyd.

3. kiedyś w pośpiechu prasując białą satynową bluzkę na dywanie(!) niechcący zjechałam z mojego domniemanego obrębu prasowania, pociągnęłam po dywanie i ….. stopione czarne włókna dywanu dostały się na śnieżnobiały materiał….. bluzka do wyrzucenia 🙁

gdybym miała to żelazko, na pewno nie prasowałabym nim na podłodze, bo prasowanie nim dawało by mi taka radochę, że wszystkie ubrania byłyby uprasowane od razu, bez zostawiania tego na później…

W moim przypadku każde prasowanie to katastrofa! Choć znielubioną czynność umilam sobie, jak tylko mogę (włączam ulubioną muzykę/serial/mecz) na widok deski do prasowania mnie skręca! Pewnie byłoby inaczej, gdybym miała fajne, gadżeciarskie żelazko… 🙂

Ja jestem specem od prasowania 🙂 Kiedyś „wyprasowałam” sobie nogę – zagapiłam się i żelazko prześlizgnęło mi się po udzie zostawiając niemiły ślad. Ale się zagoiło. Jak miałam około 7 lat, prasowałam lalce ubranka. Nie dość, że lalka została bez fatałaszków (poliestry nie lubią wysokiej temperatury…), to jeszcze została dziura w linoleum (takie coś było kiedyś modne na podłogach). W ogóle to miałam dziwne upodobania do prasowania na podłogach – panele też mają niszczycielski ślad mojej miłości do prasowania. Jednak największa katastrofa, to nie moje przypalone ciuchy… Spaliłam mamie firankę. Chciałam pod jej nieobecność pomóc w obowiązakach poremontowych i wyprałam tiulową firankę w jej sypialni, którą koniecznie chciałam wyprasować. No i jest dziura. Jest, włąśnie nadal JEST! Nie mam odwagi przyznać się mamie, że jej super-piękna-droga firaneczka została tak przeze mnie zbeszczeszczona… Żelazko jakoś uratowałam, szorując mu stopę proszkiem do czyszczenia i innymi cudami, ale ta firanka 🙁
[email protected]

Nie! To było straszne! Nie…
Tylko jak przeprowadziłam się do Warszawy to kolega poprosił mnie o wyprasowanie koszuli. Chciałam być fajna, podlizać się mu. Mieliśmy iść na imprezkę, pierwszą, integracyjną… ech… wypasione otrzęsiny. Powiedziałam, że oczywiście to zrobię! Koszula była taka łososiowa, jejku… jak mu pięknie w niej było, chwalił się że otrzymał ją od chrzestnej z Francji (w sumie to laluś z niego był). I prasuję tę koszulę i prasuję a tu zahaczyłam o guzik! Nie wiem jak to zrobiłam ale ten plastikowy czarny guziczek się rozpuścił… I był na koszuli wielki czarny kleks. Kolega przyszedł do pokoju i zapytał – no jak tam patuś? będzie z ciebie dobra żonka? A ja na to, że chyba nie… Jak on to zobaczył! Jak się wkurzył! Powiedział, że zostanę starą panną i że idzie do Ewki (aaa nienawidzę jej!) i że nigdy mi tego nie wybaczy, bo to jego ukochana koszula… I że los się na mnie zemści (o co mu chodzi… pff) i ja zostałam ostatecznie w mieszkanku bo mi było tak głupio. A z tego co wiem to on poszedł na te otrzęsiny w innej koszuli i naprawdę udał się do Ewki i ona mu ją wyprasowała. Pfff i faktycznie na razie chłopa nie mam, a jak się jego urok na mnie spełni? O nie!

Nie czuję się jak elegancik
Lecz zaistniała taka sprawa
Że chciałem spodnie mieć na kancik
No i zaczęła się zabawa
Żelazka mistrzem wszak nie jestem
Lepiej nazywać go żelastwem
Bo miało rączkę i spiralę
Topornie ciężkie, całkiem płaskie

Nie miało w ogóle termostatu
Żadnych otworków też na parę
Rzecz miała miejsce lata temu
I wtedy nawet było stare
Koc rozłożyłem na stoliku
Ten miał podwójny szklany blat
Był – mą do prasowania deską
I jako taka – pełną wad!

Nabrałem sporo wody w usta
Na mokro spodni czynić gładź
Żelazko – już prawdziwe piekło
Pokazało na co go stać
Spodnie skręciło niczym kiszki
Pary przez kocyk do szkła weszły
Blacik podwójny w drobnym maczku
Istniał – niestety w czasie przeszłym!

Prasując wszystko dałem z siebie
Kunszt ćwicząc mocno niczym wół
A skasowałem spodnie, kocyk
I załatwiłem mamie stół
Ten – prawdziwego czynu opis
Dla spodni się zakończył smutnie
Obciąłem dół który się stopił
Garnitur miał więc spodnie – krótkie!

Choć teraz mam prawdziwą deskę
Wciąż prasowanie to udręka
Bo wyobraźnia podpowiada
Że też jest szklana i znów pęka
To traumatyczne doświadczenie
A więc z nadzieją myślę sobie
Żelazko Philips Perfect Care
Lekarstwem – na nabytą fobię!

To były dawne czasy…no może dla kogoś nie aż tak dawne…było to jak mój chłopak, obecnie mąż, przyjeżdżał do mnie…mieszkał 500km ode mnie więc chcąc nie chcąc musiał zostać na noc 🙂 Kupiłam sobie wtedy śliczną sexowną nocna bieliznę 😉 chciałam ją uprasować, aby ładnie na mnie leżała…włączyłam żelazko, przykładam do koszulki i………DZIURA!!! :/ szlak trafił moją sexowną koszulkę 🙁 ale byłam wściekła! Co tu zrobić? zależało mi aby zrobić wrażenie na chłopaku…wzięłam nożyczki i wycięłam wielki otwór na pupie hehe 🙂 Wieczorem jak gdyby nigdy nic założyłam bieliznę z DZIURĄ na pupie myśląc że ukochany nie zauważy…ale on zapytał gdzie mam tylną część koszulki…wtedy przyznałam się że spaliłam 🙂 Mimo tego wieczór był udany a my dziś jesteśmy szczęśliwym małżeństwem z dwójką dzieci 🙂 Często wspominamy tę zabawną historię :)))

Przychodzę do swojego lekarza ze spalonymi uszami.
Lekarz się pyta:
– Co pani dolega?
– No bo wie Pan prasowałam tym starym żelazkiem mężowi koszulę, tyle razy mówiłam, żeby kupić Philipsa, a z przedpokoju zadzwonił telefon, no więc ja odruchowo przyłożyłam żelazko do ucha.
– A dlaczego ma Pani spalone drugie?
– Bo chciałam zadzwonić po pogotowie….

Piekny słoneczny dzień ,ślub mojej siostry więc jak zawsze w takim dniu wszyscy zabiegani.3 godziny przed uroczystoscią została wyciągnieta suknia ślubna ktorą jak sie okazało trzeba bylo delikatnie przeprasowac wiec nie zastanawiając sie nad niczym wziełam sie do roboty.Pierwsze przyłozenie do sukienki stało sie najgorsze …jak w zwolnionym tempie zobaczyłam wielką dziure po uniesieniu żelazka ;( wyobrazcie sobie moje przerazenie!! Potem był płacz wyrzuty,najpieknięszy dzien mojej siostry stał sie dla niej najgorszym 🙁 .Na szybkiego sukienka zostala zawieziona do znajomej krawcowej ktora po godzinnych męczarniach doprowadziła ją do ładu….od tego dnia minelo 9 lat do dzisiaj nie wspominam tego miło i starałam sie zapomnieć ale moze to bedzie ostrzezenie dla innych narwanych kobiet …sprawdz 3 razy temperature żelazka zanim przyłozysz je do nowej pięknej sukienki ..

ups… wyżej chciałam oczywiście napisać:

I gdybyśmy mieli Philips Azur GC 4870 – zaopiekowałby się on nami perfekcyjnie.

Gdyby chcieć usytuować w czasie owe zdarzenie dotyczące mojego największego przypału z żelazkiem w roli głównej należałoby powiedzieć, że było to jakiś rok temu… Rok temu w momencie jakże dla mnie ważnym. Po długim czasie starania się o wymarzoną pracę, otrzymałem zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną do dużej i szanowanej międzynarodowej firmy. Wiadomo, że wygląd się nie liczy ale pierwsze wrażenie może „zrobić dużą robotę” 🙂 Chcąc wypaść jak najlepiej a zarazem równie dobrze wyglądać, pożyczyłem od mego przyjaciela białą koszulę z najnowszym modelem kołnierzyka od Armaniego ( sprawa się udała, gdyż me&my friend jesteśmy prawie jak bliźniacy:) ). Pranie, prasowanie przed wyjściem… No właśnie prasowanie… Chyba mi z tą sprawą trochę nie poszło no ale po kolei… Wszystko szło dobrze do pewnego momentu… Jakoś zapatrzyłem się na TV aby zobaczyć jaka czeka nas tego dnia pogoda i „dziubek” żelazka wszedł mi do kieszonki koszuli i wtedy…. wystraszył mnie rumot walącej się suszarki na naczynia, która nie wiedzieć czemu urwała się i straty z suszarki były może nie tak bolesne jak inna strata… na dźwięk walącej się suszarki tak się wzdrygnałem, że pociagnąłem żelazko, dziubek urwał kieszonke i jeszcze rozerwał koszulę na jakies 15cm… :/ Na rozmowę wybrałem się w koszulce typu „polo”,swetrze i marynarce… Na szczęście udało się, otrzymałem tą pracę i za pierwsza, wypłatę odkupiłem dwie identyczne koszule w zamian za tą zniszczoną.

Na szybko chciałam uprasować moje spodnie. Ponieważ nie mam deski do prasowania zawsze robię to na kocu, ale tego felernego dnia bardzo mi się spieszyło. Bez namysłu więc podłączyłam żelazko do gniazdka i rozłożyłam spodnie na dywanie. Zaczęłam prasować. Gdy przekręcałam spodnie na drugą stronę niechcący zahaczyłam o rozgrzane żelazko, które runęło na dywan i spaliło mi włosy dywanowe. Teraz pozostała mi pamiątka w postaci brzydkiej plamy po żelazku. Gdybym posiadała żelazko Philips Perfect Care na pewno nie doszłoby do tego incydentu, ponieważ żelazko stałoby na stojaku a nie na dywanie…

Moja największa katastrofa była z kupionym w Biedronce żelazkiem Clarus….ojj miałam wtedy nieciekawe przeżycie.
Kilka dni wcześniej kupiłam sobie za ciężko zarobione pierwsze pieniążki śliczną markową bluzeczkę. Bardzo się spieszyłam, i podłączyłam wcześniej wymienione żelazko…podbiegłam i chciałam uprasować moją ukochaną zdobycz, zaczęłam prasować i nagle zobaczyłam że ślicznie wykończona koronka zaczyna się topić…gdybym tylko wtedy miała Philips Perfect Care…..

Największa katastrofa związana z prasowaniem? To na pewno ta sprzed roku. Miałam być druchną na ślubie siostry, dwie godziny przed ceremonią zabrałam się za prasowanie sukienki, bardzo pięknej, wymarzonej, po prostu idealnej! Była w kolorze pudrowego różu, delikatna i zwiewna. Druga druchna miała identyczną, miałyśmy wyglądać tak samo, wszystko było dopięte na ostatni guzik… W domu było straszne zamieszanie i poprosiłam siostrę o wlanie wody do żelazka. Dostałam żelazko i zaczęłam prasować, w tym samym czasie rozmawiałam z mamą. Nagle zauważyłam, że na sukience jest wielka, rozmazana plama, a w powietrzu rozchodzi się słodki zapach. Okazało się, że w żelazku była woda truskawkowa zamiast zwykłej… Sukienka była do wyrzucenia, tak jak żelazko, które było całe czarne na płytce do prasowania. Na ślub musiałam iść w CZARNEJ sukience, bo tylko taką miałam w szafie. Chyba nie muszę opisywać miny gości weselnych :] Jestem pewna, że prasując żelazkiem Philips Azur GC 4870 na pewno nie dopuściłabym do takiej sytuacji i o wiele lepiej wspominałabym ten ślub 😉

Kiedy myślę o tej katastrofie uśmiecham się, ale wtedy nie było mi tak bardzo do śmiechu. Żelazka mają w sobie niepojętą treść..gorąca, które w połączeniu z dziewczęcym roztrzepaniem i fantazją mogą stworzyć niezłą katastrofę:)
Właśnie zaczynałam swoją przygodę z szyciem, którą byłam tak zafascynowałam, że zapominałam o bożym świecie. Starałam się uszyć swoją pierwszą sukienkę i chciałam materiał podkleić flizeliną by był sztywniejszy. Flizelina przykleja się dzięki ciepłu żelazka…jednak marząc o pięknej sukience nie sprawdziłam z której strony jest klei…i się…przypaliło, roztopiło i rozmazało na płycie żelazka. Jednym słowem żelazko było nie do odratowania, postawiłam je na podłodze i poleciałam na uczelnie.
Katastrofa się jednak nie skończyła….
Kiedy wróciłam dostrzegłam tylko złowrogie spojrzenie współlokatorki, która chciała szybko przeprasować swoje ukochane jeansy…i cały klej został na nich. I to na samym środku nogawki…Katastrofa prawie nie skończyła się mroczną kłótnią. Jednak w nocy naszyłam jej całkiem fajną łatkę na te jeansy, śmiałyśmy się z tego przez tydzień ale na początku myślałam, że mnie zamorduje:)

Moja nieudana „przygoda” z żelazkiem??
Bez zastanowienia mogę porać jedną taką sytuację…
Mój chłopak zaprosił mnie na komunię swojego bratanka. Nie będę ukrywać, że była to dla mnie ważna okazja, mimo, że znałam już przyszłych teściów. Przyszykowałam ubranie, skromną, ale elegancką sukienkę w kolorze camel. Tylko niestety po podróży okazało się, że muszę jeszcze lekko przeprazować sukienkę.
I tu niestety spotkała mnie przykra niespodzianka, żelazko polało wodę, a w zasadzie RDZĘ…
I cóż… ZOSTAŁO 1,5h DO MSZY, a ja BEZ SUKIENKI!!!
No chyba, że założę sukienkę w rdzawe ciapki…
Więc cóż było robić, pobiegłam do sklepu i w pierwszym kupiłam sukienkę, ale niestety nieźle mnie to szarpnęło po kieszeni. Ostatecznie wszystko skończyło się dobrze, ale nowej sukienki już nie prasowałam tym żelazkiem.:)
Gdybym miała wtedy ze sobą żelazko Philips Azur GC 4870, napewno nie miałabym tyle stresu, wstydu przed teściową i wszystko byłoby idealnie.
[email protected]

Historia jest krótka:
Tuż przed samym ślubem złodzieje okradli moje mieszkanie, wynosząc przy tym również żelazko. To dopiero była katastrofa, bo nie było czym wyprasować zagnieceń na ślubnych kreacjach. Czasu było na tyle mało, że musiałam iść w nieco wymiętym stroju, ale nieważne były zagniecenia, owe rzeczy można wyprostować 😉 idąc gładko razem przez drogę życia.

Ale niespodzianka!:)) Moja radość nie ma granic! Dziękuję!!!<3