Zanzibar – pierwsze wrażenie

W poprzednim roku niemal wszystkie nasze wyjazdy były typowymi objazdówkami. Intensywny plan dnia, zwiedzanie, pośpiech i życie na walizkach były codziennością. Uwielbiam taki intensywny czas, to wszystko skutkuje przepięknymi fotorelacjami, niesamowitymi doświadczeniami i widokami, które zapierają dech, ale wypoczynkiem tego nazwać nie można.

Tym razem zamarzyła nam się rajska plaża, palmy i beztroski czas, którym możemy się rozkoszować, lenią do granic możliwości. Ustaliliśmy budżet i czekaliśmy na jakąś super ofertę last minute. Wycieczkę kupiliśmy dwa dni przed wylotem i było to okupione sporym stresem. Ceny spadały z dnia na dzień, a my chcieliśmy ją ustrzelić w  najniższej możliwej cenie. Udało się! Załapaliśmy się na ponad 50% zniżkę. Cierpliwość bardzo nam się opłaciła. Bardzo.

Na instastory sporo osób pytało mnie gdzie wyhaczyliśmy tak genialną ofertę. Słuchacie, to nie jest żadna filozofia. Tak to działa, że 2-3 dni przed wylotem ceny wycieczek drastycznie spadają. To ma miejsce w każdym biurze podróży.  Wtedy liczy się refleks, zimna krew i cierpliwość.

Padło na Zanzibar. Wyspę przypraw. Z zachwytem oglądałam zdjęcia znajomych influencerek i nie mogłam doczekać się wylotu. To miejsce wyglądało tak rajsko, że bardziej się już chyba nie da.

Jesteśmy w hotelu Blue Bay Beach Resort. Jest naprawdę przepięknie!

Moje pierwsze wrażenia? Zachwycam się niewiarygodnie turkusowym kolorem Oceanu Indyjskiego, który kontrastuje z białym i miękkim jak mąka piaskiem. Można tu zaobserwować spektakularne przypływy i odpływy. W ciągu godziny woda może cofnąć się o kilkaset metrów po to, by później wrócić ze zdwojoną siłą i zalać całą plażę.

Odpływ

Właśnie dlatego nie uświadczysz hotelowych leżaków na plaży. To po prostu nie miałoby sensu. Przypływy i odpływy zależą od wielu czynników i nigdy nie wiadomo czego można się spodziewać. Hotele zgrabnie to obchodzą i rozkładają leżaki na trawie czy sztucznie usypanej plaży na wzniesieniu. Podczas odpływu kąpiel w oceanie jest możliwa dopiero po przejściu np. 500m w głąb. Dodam tylko, że Ocean Indyjski jest najcieplejszym oceanem na świecie, dziś temperatura wody wynosiła 30 stopni. Wchodzi się więc jak do zupy. Lubię zupy.

Wilgotność powietrza wynosi tu ponad 90%. Każda próba zrobienia makijażu czy wymodelowania włosów jest totalnie bezsensowna. Mnie to na rękę. Moje włosy w tym klimacie są pofalowane i puszyste. A makijaż? Kto by się nim tutaj przejmował? Hakuna Matata – jak to mówią tubylcy.

Niezwykłym elementem zanzibarskiego krajobrazu są Masajowie ubrani w kolorowe stroje i tradycyjne łodzie dhow.

Zachwycam się też bujną roślinnością i przeróżnymi rodzajami palm. Mam bzika na ich punkcie, co zrobić?!

Najbardziej obawiałam się jedzenia. Nie jem mięsa, nabiału, jaj oraz glutenu. Martwiłam się czy znajdę coś dla siebie w hotelowej kuchni. Okazało się, że to mekka dla pescowegetarian i wegan. Wybór bezmięsnych dań jest o wiele większy. Mogę przebierać w pieczonych ziemniakach, faszerowanej dyni, przeróżnych rodzajach curry z warzywami oraz sosami pełnymi ciecierzycy, mleka kokosowego i orientalnych przypraw. Zajadam się mango, papają, marakują, kokosem czy ananasem przeżywając swoisty foodgazm. Do tego ryby i owoce morza, które smakują tu naprawdę wybornie. Jestem w siódmym niebie do potęgi entej. Nie brakuje mi absolutnie niczego!

Nie wyobrażamy sobie leżeć plackiem na plaży przez 7 dni, wykupiliśmy więc trzy lokalne wycieczki. Zwiedzimy Stone Town i plantację przypraw, popłyniemy do niebiańskiej zatoki Menai i przespacerujemy się po Parku Narodowym Jozani.

Kolejny wpis z tego regionu: https://elizawydrych.pl/zycie-na-zanzibarze/

Spodziewajcie się obwitych fotorelacji!