„Mistrzynie” inspirują!

Jest marzec 2012 roku. Mam się spotkać z dziennikarką „Elle” w jednej z warszawskich kawiarni. Denerwuję się jak nigdy. Anna Luboń przygotowuje artykuł o trzech blogerkach, w tym o mnie! To ma być moja pierwsza tak poważna publikacja. Obie zamawiamy malinowe tiramisu i kawę. Na stole leży dyktafon, który ogromnie mnie stresuje. Mam wrażenie, że prócz nas jest ktoś trzeci – bezlitosny słuchacz, który nagrywa wszystkie moje wpadki i przejęzyczenia.

Z Anią poznałyśmy się już wcześniej na Blog Forum w Gdańsku, gdzie wygłaszała prelekcję. To był czas, kiedy dziennikarze i blogerzy ścierali się – jedni bezsensownie nadawali na drugich i odwrotnie. Ania była inna, ciepła. Dzieliła się z nami swoją wiedzą, dawała cenne wskazówki i była zafascynowana blogosferą.

Po prawie roku Ania zaprosiła mnie na wywiad, którego konsekwencją był TEN reportaż w „Elle”. Ta publikacja nie tylko dała mi ogromnego kopa do dalszej pracy nad blogiem, lecz także sprawiła, że zainteresowały się mną inne media i agencje marketingowe. Machina ruszyła.

Kilka miesięcy temu dowiedziałam się, że Ania wydała książkę. Wiedziałam, że muszę ją przeczytać! Kiedy „Mistrzynie” wpadły w moje ręce, nie mogłam się oderwać od lektury.  Ta książka to zbiór 13 wywiadów z kobietami sukcesu. Każda z nich osiągnęła w życiu naprawdę wiele i każda jest autorytetem w swojej dziedzinie. Czytałam o projektantce Gosi Baczyńskiej, headhunterce Dorocie Czarnocie, wybitnej kardiolog prof. Janinie Stępińskiej czy dr Irenie Eris i ocierałam oczy ze zdumienia. Co za kobiety! Jakie samozaparcie, pracowitość, wizjonerstwo!

Ania wie, jak rozmawiać, i zadaje dokładnie takie pytania, jakie sami chcielibyśmy tym kobietom zadać. Możemy przyjrzeć się ich drodze na szczyt, dowiedzieć się o czynnikach, które im pomagały i które przeszkadzały. Te historie są fascynujące i motywujące. Wiecie, jaka była moja pierwsza myśl po przeczytaniu pierwszych 100 stron? „Robię za mało”. Czytałam, jak wygląda typowy dzień doktor ekonomii Henryki Bochniarz, i szczena mi opadła. Ja nie robię nawet ułamka tego, co ona! Ta kobieta w swoim życiu była ministrem przemysłu i handlu, zasiadała (bądź wciąż zasiada) w szeregu rad nadzorczych takich spółek prawa handlowego, jak: TVN, Lukas Bank, Agora, TP SA czy Fiat Auto Poland. Była wiceprezesem zarządu Boeing International na Europę Środkową i Wschodnią. Założyła Konfederację Lewiatan i została jej prezydentem. A to tylko jej działalność polityczna i zawodowa! Gdybym miała napisać o działalności naukowej i społecznej, nie starczyłoby mi dnia… Ta kobieta wywarła na mnie największe wrażenie z całej mistrzowskiej trzynastki. Ale przed pozostałą dwunastką również chylę czoła.

Jeśli macie w swoim życiu gorszy czas, motywację na poziomie zero i nie możecie się zebrać – to ta książka da Wam kopa. Po jej przeczytaniu po prostu nie da się siedzieć i nic nie robić! Dzięki „Mistrzyniom” poznałam też kobiety, o których istnieniu pewnie bym się nie dowiedziała. Byłaby to ogromna strata!

Genialny pomysł na książkę + Ania i jej wspaniała umiejętność rozmawiania z ludźmi = publikacja, obok której nie przechodzi się obojętnie.

Ania prowadzi też blog Cud Kultury, na który mocno Was zapraszam. Znalazłam tam genialny cytat, którym od teraz będę podsumowywać swoje życie: „Zawsze mi się wydaje, że najlepiej jest teraz”.